نشریه «نشنال اینترست» در یادداشتی به قلم «آرون داوید میلر» نایب رئیس‌مرکز بین‌المللی «وودرو ویلسون» و «ریچارد سوکولسکی» عضو ارشد موسسه «کارنگی» نوشته است که واشنگتن در هیچ نقطه‌ای از منطقه یارای رویارویی با ایران را ندارد.
در این یادداشت آمده است: هنگامی که ماه گذشته «مایکل فلین» مشاور وقت امنیت ملی آمریکا در خصوص آزمایش یک موشک بالستیک توسط ایران به این کشور هشدار داد، این هشدار مورد استقبال «بنیامین نتانیاهو» قرار گرفت. گرچه به گفته «مارتین ایندیک» [با استعفای فلین]، نخست‌وزیر اسرائیل «همکار» خود در امور ایران را از دست داد، او باز هم به این امید به واشنگتن آمد تا از پشتیبانی دولت «دونالد ترامپ» از موضعی جنگ‌طلبانه علیه ایران اطمینان یابد. وی با این اطمینان کاخ‌سفید را ترک کرد که دولت ترامپ با رویکرد جدی‌تری سیاست‌های منطقه‌ای ایران را به چالش می‌کشاند.
اما پیش از آنکه کاخ‌سفید شعارهایش را به واقعیت تبدیل کند، لازم است منطقی یا عملی‌بودن ایده به عقب راندن نفوذ منطقه‌ای ایران را بررسی نماید؛ آنهم بر اساس شعار«اول آمریکایی‌ها» نه فقط منابع اسرائیل. همچنین بادقت منافع سیاست مقابله‌جویانه در قبال ایران و نیز هزینه‌های بالقوه، خطرات و عواقب آن را مدنظر قرار دهد. به احتمال فراوان سیاستی خصمانه‌تر علیه حضور ایران در منطقه فاقد کارایی خواهد بود.
افزایش تحریم‌ها همزمان با حفظ برجام
به گزارش فارس، در ادامه یادداشت آمده است: ایالات‌متحده باید ایران را به واسطه انجام آزمایش موشک‌های بالستیک تحریم کند و تهران را نسبت به تعهداتش در توافق هسته‌ای(برجام) پاسخگو نگه دارد. واشنگتن همچنین باید تحریم‌های ضدحزب‌الله اعمال و این گروه را به دلیل اقدامات تروریستی‌اش مجازات نماید. اما آیا ایالات‌متحده اراده، ظرفیت و متحدانی دارد که بتواند رفتار و نفوذ منطقه‌ای ایران را به طور موثر به چالش بکشند؟
این اقدامات گرچه ممکن است احساس خوبی برای دولت ترامپ داشته باشد اما چنین گزینه‌هایی موجب عقبگرد ایران نمی‌شود. برخورداری ایران از موقعیت برتر جغرافیایی، سیاسی و جمعیتی و همچنین حمایت متحدان منطقه‌ای توانمند و متعهد، نفوذ این کشور را تقویت کرده است. در عراق، ایالات‌متحده نیازمند مشارکت ایران بوده تا بتواند داعش را شکست دهد.
در سوریه نیز آمریکا تنها به اتکا به معارضینی آشفته و ضعیف تقلیل یافته و در مقابل ایرانی که سرمایه‌ و متحدان بیشتری - از جمله نیروهای نیابتی و توانمند شیعی از سراسر منطقه و همچنین واحدهای حزب‌الله - روی زمین دارد. حضور نظامی روسیه نیز مزیت فوق‌العاده‌ای برای ایران محسوب می‌گردد.
در یمن، ایران همراستا با نیروهای حوثی است. بمباران‌های غیرمسئولانه و بی‌اثر سعودی‌ها در یمن تنها موجب افزایش محبوبیت آنها (ایران و حوثی‌ها) شده است. ایالات‌ متحده برای مهار ایران دقیقا چه تصمیمی دارد؟ حمایت فزاینده واشنگتن از ائتلاف سعودی تصویر مخدوش آمریکا را لکه‌دارتر کرده است. چنین حمایتی بدون هرگونه تاثیر بر روی زمین، ایالات‌متحده را در دام این جنگ گرفتار نموده و حتی خطر رویارویی جدی با ایران را افزایش داده است.نویسندگان این مطلب نوشته‌اند که هرچند دولت ترامپ اظهارات تندی در مورد ایران مطرح کرده، اما در عمل نه در یمن، نه در سوریه و نه در مسئله توافق هسته‌ای اقدامی علیه تهران انجام نداده است.
روشن‌ساختن آتش جنگ بدون پیروزی، اعتبار و رهبری آمریکا را تضعیف کرده و شایستگی دولت ترامپ برای رقابت را زیرسؤال می‌برد. گرچه تشکیل محوری ضدایرانی در کنار اعراب ممکن است جاه طلبی بزرگ اسرائیل باشد اما ایران قدرتی بزرگ در منطقه است که مهار آن هم کار دشواری است، چه برسد به اینکه بتوان آن را به عقب راند.
شاید مهمتر از همه، دولت ترامپ نیازمند تفکر عمیق درباره اهداف خود در منطقه و سیاست سختگیرانه خود در قبال ایران می‌باشد. آیا تحریک ایران برای آغاز جنگی گسترده‌تر (در منطقه) می‌تواند رویکردی مناسب باشد؟ آیا تعدیل رفتار ایران در منطقه جدا از چارچوب توافق هسته‌ای موثر خواهد بود؟ شاید چنین کاری اهرم آمریکایی برای کسب گزینه‌هایی بهتر در مذاکره مجدد توافق هسته‌ای را تقویت نماید. در غیر این صورت، رویارویی با ایران تنها وضعیت را وخیم‌تر می‌سازد.
ایران عقب نشینی نمی‌کند
وبگاه «آسیا تایمز» نیز چندی قبل در یادداشتی با اشاره به تصمیم نادرست «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا برای اعمال تحریم بر ایران به دنبال آزمایش‌های موشکی اخیر نوشت: بهتر است ترامپ با دقت از هرگونه اقدام‌ نادرست عجولانه علیه ایران اجتناب ورزد زیرا ممکن است مبدل به اشتباهی بزرگ شود.
در بخش دیگر این یادداشت آمده است: دولت ترامپ اگر می‌پندارد تشدید فشار، همراه با سیاست نزدیکتر شدن به اسرائیل و عربستان سعودی، ایران را در منطقه مجبور به عقب نشینی می‌نماید در کل اشتباه می‌کند. ایران حضور گسترده‌ای در مناطق درگیر جنگ منطقه دارد و بنابراین، تقریبا بعید است که به سرعت عقب‌نشینی کند.
بر این اساس، این کشور می‌تواند در بدترین شرایط پایدار مانده و با وجود بروز بحران جدی در روابط خود با واشنگتن ایستادگی کند. ایران دشمن سرسختی است و با وجود انزوای سیاسی این کشور  باید اقدام‌های زیادی صورت گیرد تا ایران را از صحنه خارج کرد. پس بهتر است که با این کشور تعامل شود.
نویسنده یادداشت سپس اشاره می‌کند: هیچ کشوری در خاورمیانه ترکیب جغرافیایی، موقعیت راهبردی و وسعت و جمعیتی چنین فرهیخته چون ایران را ندارد. ایران موثرترین کشور در خاورمیانه است. این کشور این موضوع را با حمایت‌های سیاسی،مالی و نظامی قابل توجه از متحدانش در عراق، سوریه، لبنان و جاهای دیگر نشان داده است.
بر این اساس، ایران اینک در راس نفوذ از تهران تا دریای مدیترانه و از مرزهای ناتو تا سرزمین‌های اشغالی و در امتداد جنوب شبه جزیره عربستان قرار دارد. این کشور ده‌ها هزار نیروی وفادار بین عوامل نیابتی و مبارزان خود را فرماندهی می‌کند. هزاران نیروی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، معتبرترین شاخه نظامی ایران که تجربیات قابل قبولی را در میادین رزمی کسب کرده‌اند، نیز به آنها پیوسته‌اند.