گفت: در حالی که «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس  ایران را به تشنج‌آفرینی در منطقه متهم کرده و رسما از شیوخ عیاش و مرتجع عرب برای دشمنی با کشورمان حمایت کرده است، چرا باید وزارت نفت در همان روز با شرکت انگلیسی «شل» تفاهمنامه امضاء کند؟
گفتم: ای عوام! کجای کاری؟... تازه روزنامه‌های  زنجیره‌ای با افتخار نوشته‌اند در حالی که آمریکا تحریم‌های ایران را تمدید کرده است، اقدام وزارت نفت کشورمان یک حرکت هوشمندانه و قابل تقدیر است!
گفت: شاید منظورشان این است که از تفاهمنامه با شرکت «شل» آنقدر سود برده‌اند که کینه‌توزی نخست‌وزیر انگلیس در برابر آن هیچ است!
گفتم: مثل قرارداد کرسنت که تا حالا نزدیک 40 میلیارد دلار روی آن ضرر کرده‌ایم!  یا مثل برجام که آنهمه امتیازات نقد دادیم و چند تا وعده نسیه گرفتیم!  حالا از غیرت دینی و ملی گذشته، در تفاهمنامه با «شل» چه به دست آورده‌ایم!
 گفت: وزارت نفت که چیزی نگفته و سخنگوی شرکت شل هم اعلام کرده که «تفاهمنامه نفتی با ایران محرمانه است»!
گفتم: یارو می‌گفت؛ شخصی نزد یکی از صاحب‌منصبان رفت و به او گفت؛ حرفی دارم که نمی‌توانم جلوی جمع بزنم!  و آن صاحب‌منصب دیگران را بیرون کرد... از یارو پرسیدند حالا حرف مهمش چی بود؟ گفت؛ شرمنده... چون همه رفته بودند بیرون، کسی نمی‌داند چه حرف مهمی زده بود!...