وی می‌گوید: 25 سال پیش وارد عرصه کیف‌دوزی شدم و هم‌اکنون با تلاش و پشت کار شبانه‌روزی توانسته‌ام با ایجاد یک کارگاه 50 متری ماهانه 1000 عدد کیف جیبی، کیف پول و کیف جاکارتی تولید کنم.
این جانباز علت ورودش را به این عرصه در مرحله اول آشنایی با این حرفه در ایام جوانی و قبل جانبازی خود عنوان می‌کند و می‌گوید: بعد از این که مفتخر به جانبازی شدم نتوانستم بیکار بنشینم و بنا به وظیفه شرعی و انقلابیم حرفه‌ای را که با آن آشنایی داشتم را ادامه دادم.
محمدی اضافه کرد: ما در جبهه که بودیم وظیفه جنگیدن رو دررو با دشمن را داشتیم، جنگ که تمام شد وظیفه ساختن خرابی‌ها را داریم، لذا هر کس هر کاری که می‌تواند برای حفاظت از انقلاب بکند نباید آن را کوچک بشمارد و انجامش ندهد لذا ما باید با کار و تلاشمان این بار به جنگ اقتصادی دشمن برویم و او را شکست بدهیم.
وی می‌افزاید: دشمن 37 سال است که با تمام قوا تلاش می‌کند انقلاب ما را شکست دهد و چون موفق نشده این بار می‌خواهد با دلسرد کردن مردم آن را منحرف یا حتی کمرنگ کند.
محمدی با بیان اینکه دشمن و ایادی داخلی آن با واردات محصولات خارجی تاکنون موفق شدند بسیاری از تولیدکنندگان ما را نسبت به آینده دلسرد و نگران کنند، می‌گوید: من قبل از این در تولید فرش‌های پوستی زینتی فعالیت داشتم ولی به دلیل نبود حمایت مسئولین از تولید و تولیدکنندگان و متعاقب آن تعطیلی کارگاه تولیدی و بیکاری کارگران تغییر شغل دادم ولی ناامید نشدم چون اعتقاد دارم تا در این کشور اسلام هست مبارزه با استکبار وجود دارد و تا استکبار وجود دارد ما همچنین در میدان نبرد حاضریم.
به گفته وی در حال حاضر چین همچون بسیاری از عرصه‌های دیگر در بازار کیف ایران تقریبا حرف اول را می‌زند هرچند تولیدات داخلی و حتی محصولات ترکیه نیز در بازار کیف کشور سهمی را به خود اختصاص داده‌اند.
وی می‌گوید: براساس آمار گمرک صادرات کیف‌های ایرانی در سال 88 به بیش از 3 میلیون دلار رسیده بود.
گفتنی است تهران قطب کیف‌سازی کشور بوده و 85درصد واحدهای تولید کیف کشور در این شهر فعالیت می‌کنند، 7 درصد در تبریز، 3 درصد در مشهد و 5 درصد واحدها نیز در سیار استانها وجود دارند که همه آنها از تعطیلی کارگاه‌ها، بیکاری کارگران و وضعیت بد بازار و رکود گله‌مند هستند.