نشریه «فارین افرز» متعلق به «شورای روابط خارجی آمریکا»که از اندیشکده‌های آمریکایی است، در یادداشتی تحت عنوان «تور غرب آسیای (خاورمیانه) چین»، به سفر اخیر رئیس‌جمهور چین به ایران پرداخته است.
«فارین افرز» با نگرانی از روابط چین با ایران در دوران پسابرجام، به دولت آمریکا پیشنهاد می‌دهد «به منظور اطمینان از این که در شرایط پس از توافق هسته‌ای، چین برای حفظ منافعش در منطقه فناوری‌های خطرناک هسته‌ای و نظامی را به ایران منتقل نکند، آمریکا و متحدانش بایستی خطوط مشخصی را هر چه زودتر مشخص کنند».
این نشریه با اشاره به این نکته که رئیس جمهور چین اولین رهبر جهانی بود که بعد از عملیاتی شدن توافق هسته‌ای به ایران سفر کرد، به دیدار «شی جین پینگ» با رهبر انقلاب پرداخت که در این دیدار وی اعلام کرده که چین به دنبال فصل جدیدی از روابط با تهران است و همچنین آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب نیز به رئیس‌جمهور چین گفته که ایران هرگز همکاری‌های چین در دوره تحریم‌ها را فراموش نخواهد کرد.
نویسنده این گزارش سپس به تحلیل گسترش اهداف تجاری و اقتصادی چین در منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) می‌پردازد و اعلام می‌کند: «در حالی که آمریکا هر چه بیشتر به سمت خوداتکایی در بخش انرژی می‌رود، چین در مسیر مخالف حرکت می‌کند. چین در سال 2030 میلادی تبدیل به بزرگ‌ترین مصرف‌کننده انرژی در جهان می‌شود و در سال 2035 میلادی به واردات روزانه 13 میلیون بشکه نفت نیاز دارد. بخش زیادی از این منابع نفتی برای چین از غرب آسیا (خاورمیانه) تامین خواهد شد و به همین دلیل چین نگران است که هرگونه درگیری بین ایران و غرب و یا ایران با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) باعث ایجاد مشکل در رسیدن نفت به چین شود».
نشریه متعلق به شورای روابط خارجی آمریکا در ادامه به علاقه چین در نقش میانجی‌گر اشاره می‌کند که در سال‌های اخیر در موارد گوناگون سعی کرده تا کنفرانس‌های صلح در منطقه را میزبانی کرده و در اموری مثل مذاکرات صلح بین رژیم صهیونیستی و فلسطینی‌ها نقش میانجی را ایفا کند و می‌افزاید: «با این حال چین تا به این لحظه از موضع‌گیری مشخص و طرفداری از کشور خاصی در مناقشات غرب آسیا (خاورمیانه) دوری کرده است. چین در سال‌های اخیر حضور نظامی خود را در این منطقه نیز گسترش داده است و کشتی‌های جنگی این کشور در بنادر ایران و امارات پهلو گرفته‌اند. جنگنده‌های چینی نیز یک بار در ایران سوخت‌گیری کرده‌اند که این امر برای اولین‌ بار پس از پیروزی انقلاب ایران رخ داده است».
این گزارش با یادآوری جنگ داخلی لیبی که چین مجبور شد تا 35 هزار نفر از اتباع خود را از این کشور آفریقایی تخلیه کند، این عملیات را بلندترین و پیچیده‌ترین عملیات در تاریخ نیروی دریایی چین دانست که به رهبران این کشور اهمیت داشتن نیروهای دریایی در مناطق مختلف جهان را نشان داد و در این رابطه اعلام می‌کند: « به نظر می‌رسد در صورتی که چین بخواهد متحدی کلیدی را در منطقه انتخاب کند، این کشور ایران خواهد بود. ایران به تنهایی موقعیت استراتژیکی را در اختیار چین قرار می‌دهد و به چین کمک می‌کند تا عبور امن انرژی مورد نیاز این کشور از تنگه هرمز را تضمین کند. از طرف دیگر دو کشور ایران و چین دید مشترکی در خصوص تغییر نظم جهانی و کاهش نقش آمریکا در جهان را دارند».
«فارین افرز» معتقد است تا زمانی که چین فقط به تجارت و خرید و فروش انرژی با ایران بپردازد، کشورهای عربی، آمریکا و رژیم صهیونیستی نیز اصولا مشکلی با حضور چین در منطقه ندارند اما زمانی که بحث مربوط به انتقال فناوری‌های حساس هسته‌ای و نظامی مثل موشک‌های بالستیک و سامانه‌های دریایی و هوایی به ایران باشد، مسئله متفاوت خواهد بود. این نشریه در ادامه پیشنهاد می‌دهد: «آمریکا بایستی به صورت ادامه‌دار به چین یادآوری کند که به توافق هسته‌ای و تحریم‌های باقی مانده بر علیه ایران احترام بگذارد و بایستی سایر متحدان خود از جمله اعضای شورای همکاری خلیج‌فارس را نیز تشویق کند تا همین سیاست را در قبال چین در پیش بگیرند. آمریکا بایستی مکانیزم‌های مختلفی را برای رابطه و گفت‌وگو با چین در خصوص مسائلی مثل ایران و یا ماموریت‌های ضد دزدی دریایی این کشور برقرار کند».
به گزارش مشرق، نشریه متعلق به شورای روابط خارجی آمریکا در پایان به عدم موفقیت آمریکا در نسبت با روسیه برای مقابله با قدرت‌های حاضر (مانند گروه داعش) در منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) اشاره کرده و به دولت آمریکا پیشنهاد می‌کند از همین حالا سیاست‌های خود درباره حضور چین در این منطقه را مشخص کند زیرا: «این گام‌های اولیه تا سال‌های بعد مراحل بعدی برخوردها و همکاری‌های این دو ابرقدرت در غرب آسیا (خاورمیانه) را مشخص می‌کند».
نگرانی آمریکایی‌ها پس از سفر رییس جمهور چین به ایران افزایش یافته زیرا می‌دانند حضور رو به افزایش چین در منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) از قدرت آمریکا‌یی‌ها در منطقه می‌کاهد و بر قدرت ایران می‌افزاید، بنابراین به دنبال کنترل روابط چین با ایران هستند تا از افزایش قدرت ایران در دوران پسابرجام جلوگیری کنند.