در حدیث قدسی آمده است: هرگاه به دل بنده‌ای سر بزنم و ببینم که یاد من بر آن چیره گشته است، اداره و تربیت او را خود به عهده می‌گیرم و همنشین و همسخن و همدم او می‌شوم. (میزان‌الحکمه، ج 4، ح 6396)
در این رابطه رسول خدا(ص) می‌فرماید: هر کس از خداوند فرمان برد خدا را یاد کرده است. هر چند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندک باشد. (همان، ح 6451) همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: از برترین اموری که خداوند بر مردمان واجب کرده است، ذکر خدا به فراوانی است. البته منظورم گفتن «سبحان‌ الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» نیست، گرچه این هم ذکر است، اما مقصود به یاد خدا بودن در امور حلال و حرام است، که اگر اطاعت است، به آن عمل کند، و اگر نافرمانی است رهایش نماید. (اصول کافی، ج 2، ص 80)