وی معتقد بود باید مقابل داعش ایستاد. برای ما فتنه داعش در سامرا  و هتاکان به عاشورا در تهران یک خط است. یک روز در خیابان‎های تهران، به عزاداران روز عاشورای سیدالشهداء‌علیه‎السلام حمله می‎کند و تکیه و هیئت‎هایشان را به آتش می‎کشد و یک روز در عراق و کربلا، به زائرین سید‎الشهداء‌علیه‎السلام حمله می‎کند و خود را در میان آنها منفجر می‎کنند تا عزاداری را کم رونق کرده باشد. وی آنقدری شجاع بود که در میان همرزمانش لقب «‌شیر سامرا» را به خود گرفته بود و صدها کیلومتر دورتر از محل تولدش به شهادت رسید تا اثبات کند که برای او امنیت مردمش آنقدری مهم هست که به‌خاطر آن ماه‌‎ها همسر و فرزند 9 ماهه‌اش را تنها بگذارد و در کشوری دیگر اردو بزند.
همرزم شهید در آخرین عملیات سامرا افزود: رفتار شهید «نوروزی» در شب شهادتش عجیب بود زیرا غسل شهادت انجام داد و پیراهن مشکی که همه ساله برای اقامه عزای ائمه به ویژه محرم و صفر می‌پوشید را برتن کرد.
 در یک عملیات ما تقریبا در کمین دشمن افتادیم و آتش سنگین از چند طرف به سمت ما می‌بارید، من و مهدی و یک نفر دیگر خود را درون گودالی انداختیم اما باز هم تیراندازی‌ها قطع نشد و از سه طرف به ما تیراندازی می‌شد حتی آنقدر نزدیک شدند که نارنجک دستی هم می‌انداختند. مهدی مثل یک شیر چندین بار ایستاد و من هم همراهی اش کردم، اما واقعیت این بود که تعداد و آتش آنها صدها برابر بیشتر بود، در آخرین لحظات، مهدی شجاعانه ایستاد و به طرف آنان تیراندازی کرد اما ناگهان با ضربه به زمین خورد و گفت:  تیر خوردم.
من بلافاصله کاپشنش را درآوردم  اما خونریزی بسیار شدیدی داشت و تقریبا همه لباس‌هایش خونی شده بود. با همین حالت هنوز یک خشاب گلوله داشت بازهم شجاعانه ایستاد و تا آخرین فشنگش را هم ایستاده و به زانو شلیک کرد اما دیگر جانی برایش نمانده بود نفسش به شماره افتاده بود و مدام یا حسین‌(ع) می‌گفت.