به گزارش ایسنا، عباس عراقچی در جلسه کمیسیون ویژه مجلس برای رسیدگی و درباره ضمانت اجرای برجام گفت: تنها ضمانت اجرا، خود ما هستیم و تنها راه آن هم بازگشت به شرایط قبل از توافق است و راهکار دیگری قابل تصور نیست، چرا که شکایت را نمی‌توان به خود آنها برد و منتظر آنها ماند. بنابراین خودمان، تعهداتمان را متوقف می‌کنیم.
عراقچی درخصوص کمیسیون مشترک با 5+1 گفت: همه تصمیمات کمیسیون مشترک با اجماع است. پس اگر ما موافق نباشیم، هیچ‌چیز جز بازدید از اماکن نظامی در چارچوب پروتکل الحاقی تصویب نمی‌شود. پروتکل الحاقی هم امر غیرمتعارف نیست.
وی با تاکید بر اینکه دسترسی‌ها در چارچوب پروتکل است، افزود: «پروتکل الحاقی هم صرفا سیاست‌های هسته‌ای اعلام شده از سوی کشور پذیرنده را در بازدید، قابل دسترس قلمداد می‌کند نه هر مکان و هر جایی را. اگر آژانس به مکانی شک داشت باید مسیر طولانی را طی کند نه اینکه بازرسی قابل دسترسی شامل آن شود. یعنی حداقل نزدیک یک ماه زمان خواهد برد نه اینکه 24 ساعته امکان دسترسی داشته باشد و تازه همین بازرسی هم دسترسی مدیریت شده است».
آنچه در این قبیل اظهارات مغفول می‌ماند و فراموش می‌شود این است که برخلاف تعهدات مشروط و تأخیری طرف مقابل، تعهدات ما از جمله در زمینه ارسال 98 درصد ذخایر اورانیوم 3/5 درصد به خارج، بتون‌ریزی در قلب راکتور اراک، از هم گسیختن زنجیره آبشاری دوسوم سانتریفیوژها و... یا اصلا بازگشت‌پذیر نیست و یا حداقل 4-5 سال طول می‌کشد که به نقطه اول بازگردد اما تعهدات طرف مقابل- که البته با تعهدات ما همزمان هم نیست و پس از اتمام تعهدات ما آغاز می‌شود- به شدت مقید و مشروط و برگشت‌پذیر است.
نکته دوم درباره «کمیسیون مشترک و عدم امکان اتخاذ تصمیم مگر به صورت اجماع» می‌باشد. طبق مواد 11 و 12 قطعنامه 2231 و همچنین مواد 36 و 37 برجام، هر نوع ارجاع اختلاف به کمیسیون مشترک، به طور اتوماتیک (مکانیسم ماشه)، تحریم‌های معلق شده را فعال می‌کند و برای تعلیق دوباره آنها باید «اجماع» حاصل باشد و الا حتی اگر یک عضو از 8 عضو کمیسیون مخالفت کنند، تحریم‌ها دوباره فعال خواهد شد. بنابراین «اجماع در کمیسیون مشترک»  نیز به ضرر ما و علیه منافع ما در کلیت توافق است.
نکته سوم این که جلب رضایت آژانس در همکار‌ی‌ها و بازرسی‌ها رکن برجام و قطعنامه است و این تعبیر که اگر ما موافق نباشیم بازدید و بازرسی تصویب نمی‌شود، در تناقض با مفاد برجام و قطعنامه است. اکنون در حالی که دولت و وزارت خارجه در رویکردی شتابزده و غیرقانونی به دنبال آغاز اجرای تعهدات از مهرماه هستند می‌توان افق چند ماه بعد را دید که ما همه تعهدات برگشت‌ناپذیر را به سرانجام رسانده‌ایم و آنگاه در صورت زیاده‌خواهی غرب و آژانس مجبوریم به جناب مدیرکل یا شورای امنیت «نه» بگوییم که در آن صورت به نقطه اول بازنمی‌گردیم بلکه هم طرف اتهام قطعنامه و برجام واقع می‌شویم و هم بخشی از برگ برنده خود را واگذار کرده‌ایم.