محمدرضا رضاپور، در سرمقاله این شماره به چند نکته پیرامون تفسیر دیپلماسی عمومی از نگاه سازمان سینمایی با عنوان «دیپلماسی هندوانه‌ای با نان و پنیر اضافی» پرداخته است. در بخش‌هایی از سرمقاله خطاب به حجت‌الله ایوبی و در نقد سیاست‌های سازمان سینمایی در دو سال گذشته آمده است: «احساس می‌کنیم کم‌کم باید خوشبینی را کنار گذاشت و از آقای رایزن محترم پرسید که تعریف شما از «دیپلماسی عمومی» چیست؟ برش‌های هندوانه و طالبی؟! آیا فرضیات ابتدایی کتاب‌های مرجع در این حوزه به شما یاد داده است که در اوج درگیری رسانه‌ای با غرب در جریان مذاکرات هسته‌ای، تمام تلاش خود را معطوف اکران فیلم‌های سیاه‌نمای اجتماعی کنید و در مقابل، با نان و پنیر و هندوانه به تبلیغ فرهنگ و تمدن‌ ایرانی-اسلامی بپردازید؟ اصول بدیهی دیپلماسی عمومی به شما یاد داده است که در فضای رقابت فرهنگی و رسانه‌ای با غرب که اراده ملت ایران را هدف گرفته است، به اکران فیلمی هم‌چون نهنگ عنبر افتخار کنید که هجو مقاومت در برابر آمریکا و باورهای انقلابی مردم است؟ آیا این مفاهیم به شما القا می‌کند که خود را در افتتاحیه‌ بخش بین‌الملل یک جشنواره‌ ملی، دست‌مایه‌ تمسخر فیلم‌سازی خسته و افسرده‌ جهان‌وطنی قرار بدهید که با بیهوده انگاشتن مقاومت چندین ساله‌ مردمش، سال‌هاست که با ایران بیگانه است و مختصات کشورش را از پشت سیاهی عینکش به نظاره می‌نشیند؟ یا شاید دیپلماسی عمومی یعنی این‌که همگام با جریان جهانی اکران فیلم‌های ضدایرانی، برای اکران فیلمی موهنی هم‌چون عصبانی نیستم در داخل کشور تلاش کنید!»
در این شماره از نشریه نقد سینما همچنین نقدهایی درباره فیلم‌های روز سینمای ایران و جهان منتشر شده است.