داریوش سجادی در یادداشتی نوشت: غلامحسین کرباسچی در مصاحبه با روزنامه شرق به منظور اثبات حسن تدبیر دولت حسن روحانی در باز کردن فضا و آزادی‌ها گفته: «بی‌انصافی است اگر فضای فعلی را بهتر از فضای دولت قبل ندانیم. در فضای گذشته اصلاً کسی حق جلسات در دانشگاه‌ها نداشت... در آن دوره جلو تجمعات دانشجویان را می‌گرفتند و وزارت علوم و دانشگاه‌ها مجوز صادر نمی‌کردند». اظهارات کرباسچی استثنا نیست و بعضاً چنین اظهاراتی مبنی بر دهشتناک بودن فضای سیاسی در دولت قبل و بهجت‌زا بودن فضای سیاسی فعلی، بیت‌الغزل عموم منسوبین به شهر آشوبی‌های سال 88 است.
همکار سابق نشریات اصلاح‌طلب می‌افزاید: دوستانه و برادرانه می‌گویم مهم نیست از ناکامی جنبش سبز دلخور باشید؛ از حاکمیت متنفر باشید یا خیر، اما مهم است که برای حصول کامروائی در سیاست دو کار را حتماً انجام دهید؛
- هرگز به خودتان دروغ نگوئید!
- بدون لحاظ «کینه و نفرت» و «علقه و الفت» برخوردار از تحلیل واقع‌بینانه از وضعیت باشید ولو آنکه وضعیت به کام و مرادتان نباشد.
سجادی خاطرنشان کرد: حال این که مدام به خود و تبعاً مخاطب خود بدون بیان دلیل وضعیت امنیتی ناشی از شورش‌تان در 88 و تبعات آن تا 92 بگوئید حجم آزادی‌ها اکنون با فضای خفقان و امنیتی در دوران احمدی‌نژاد در دانشگاه‌ها و تعطیلی احزاب قابل مقایسه نیست! اگر «عوام‌فریبی» نباشد؛ قطعاً «خود فریبی» می‌تواند باشد!
وی خطاب به کرباسچی نوشت: نبود یا کمبود آزادی‌ها در مقطع مورد اشاره محصول آشوب امنیتی خودتان بود که از جانب حکومت بصورتی تبعی پاتک شد. آشوبی که با «فریب تقلب» از تهران آغاز شد و بسرعت دامنه‌اش و مدیریت‌اش به کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا و اسرائیل و انگلستان رسید!
سجادی در پایان نوشت: چنین ناله‌های جگرسوزی به بهانه نبود آزادی در دوره قبل مانند اشک تمساح گروه رجوی است که مدام به برخوردها و سرکوب‌های گسترده و فضاهای امنیتی دهه 60 ارجاع می‌دهند بدون آنکه به مخاطب بگوید فضای امنیتی دهه 60 واکنش طبیعی نظام به فعالیت ضد امنیتی «ما» علیه حکومت از طریق جنگ مسلحانه و بازی کثیف ترور بود.