تازه‌ترین کشف ارگان رسانه‌ای «دانشگاه آزاد» در باره «دانشگاه الزهراء(س)»
دانشگاه تک‌جنسیتی، رخوت ایجاد می‌کند!
«تک‌جنسیتی بودن دانشگاه [الزهراء(س)] آن را شبیه دبیرستان کرده است و این باعث شده فضای آن رخوت‌آلود و کم‌تحرک باشد.»!
این عبارت گزیده‌ای از گزارش مفصل ارگان رسانه‌ای امپراتوری دانشگاه آزاد یا به عبارت بهتر روزنامه فرهیختگان، از اوضاع دانشگاه الزهراء(س) است که چهارشنبه هفته گذشته در صفحه هفتم آن به چاپ رسیده است.
نویسنده این گزارش در ادامه می‌نویسد: «دختران الزهراء(س) در سکوت درس‌شان را می‌خوانند و کسی هم نیست که بخواهد علت این خاموشی را بداند. دانشجویان این دانشگاه اغلب کارشان این است که می‌آیند سر کلاس، جزوه‌شان را می‌نویسند و بعد هم می‌روند خانه یا خوابگاه و این بی‌تحرکی باعث شده اینجا شبیه دانشگاه نباشد.»
نکته تأمل برانگیز در این خصوص، ارتباط کم تحرکی و رخوت مورد ادعای روزنامه فرهیختگان با تک جنسیتی بودن این دانشگاه است، چنانچه گویی اختلاط دانشجویان دختر و پسر (آن‌گونه در که در کلاس‌های درس دانشگاه آزاد مشاهده می‌شود!) با ایجاد محیطی پویا و با نشاط برای دانشجویان، نسبتی مستقیم دارد که دانشگاه الزهراء(س) از این ویژگی ظاهراً استثنایی محروم است!!
اینکه چنین طرز تفکر و تلقی از دانشگاه‌های تک جنسیتی نشأت گرفته از کدام افکار آلوده‌ای است را می‌باید از مسئولان دانشگاه آزاد به اصطلاح اسلامی پرسید اما سوال مهمی که در این میان پیرامون چنین مسأله‌ای به ذهن خطور می‌کند این است که به واقع اجرای طرح تفکیک جنسیتی در برخی دانشگاه‌های کشور، کدام فواید را درپی داشته است؟
خانم دکتر فروغ نیلچی‌زاده، استاد حوزه و دانشگاه، در این خصوص به خبرنگار صفحه دانشگاه کیهان می‌گوید: «با رجوع به آمارهای رسمی از دانشگاه‌های تک جنسیتی، میزان قبولی دانشجویان دختر در مقاطع مختلف تحصیلات تکمیلی و همچنین رفرنس‌های مقالات تحقیقاتی در ژورنال‌ها و نشریات معتبر علمی، از موقعیت برتر دانشجویان حاضر در دانشگاه‌های تفکیک شده، حکایت دارد. با این وجود، اگر مبنا و ملاک ارزیابی، جوانب علمی باشد، اتفاقا از این منظر توفیقات فراوانی در این دست دانشگاه‌ها حاصل شده است؛ اما اگر منظور ابتذال اخلاقی و جنسی است، می‌توان گفت که چنین دانشگاه‌هایی از این مسائل خالی هستند.»
این فعال فرهنگی در ادامه، با اشاره به لوازم و ضروریات مورد نیاز در تحقق دانشگاه‌های تک جنسیتی اظهار می‌دارد: «تفکیک جنسیتی ابزار و امکانات خاص خودش را می‌طلبد ولی مهم‌ترین اصل در این زمینه، تربیت نیروی انسانی فرهیخته، متناسب و کاملاً خودانگیخته نسبت بدین موضوع محسوب می‌شود. می‌توان گفت که در بحث دانشگاه‌های دخترانه و در طی سالیان اخیر، آن قدرت و قوتی که انتظار می‌رفت برآورده نشده است. به همین دلیل چندان نمی‌توان گفت به نتایج و ثمرات قابل اعتنایی که در فرهنگ دینی و ایرانی ما نیز وجود دارد، دست یافته باشیم. مثلاً دانشگاه علوم پزشکی فاطمیه قم از جمله موارد شکست خورده در این زمینه به‌شمار می‌آید. یا حتی بهره‌برداری‌های سیاسی در خود دانشگاه الزهراء(س) در دوران حاکمیت جناح دوم خرداد، عوارض مخرب زیادی را درپی داشته است.»
دکتر نیلچی زاده در ادامه تصریح می‌کند: «پیش از آنکه بخواهیم به ثمرات تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها بپردازیم، باید به لوازم و ضروریات این موضوع توجه کنیم، چراکه اگر لوازم آن مورد غفلت واقع شود، نتیجه معکوس خواهیم داشت. یکی از مهم‌ترین لوازم تفکیک جنسیتی در بخش خواهران، مدنظر داشتن اولویت جنسیت زنانه است. چون درباره برادران به تناسب رشته یا موقعیت، تک جنسیتی بودن، پذیرفته شده است و احیاناً هیچ اقدام ویژه و اضافه‌ای احساس نمی‌شود. اما اگر ما بخواهیم براساس قواعد فرهنگ شیعی و دینی خود برای خانم‌ها بستر مناسبی را فراهم بکنیم، دیگر هیچ الزامی به حضور مردان در چنین محیط هایی، احساس نمی‌شود.»
وی با انتقاد از شیوه کنونی اداره دانشگاه‌های تک جنسیتی، ادامه می‌دهد: «اگر شخصی به عنوان یک پژوهشگر اجتماعی یا ناظری بی‌طرف وارد یکی از این قبیل دانشگاه‌ها شود، با مجموعه‌ای از تناقضات مواجه خواهد شد که انسان را به شگفتی وا می‌دارد. متاسفانه اینگونه دانشگاه‌ها، صرفاً به دلیل عدم حضور پسران، مسمای تفکیک جنسیتی شده را یدک می‌کشند که این نادرست است؛ وگرنه اساتید مرد به سهولت در این مراکز رفت و آمد دارند و نیروهای خدماتی و نگهبانان مرد به راحتی در این محیط‌ها حاضرند. در عین حال دختر دانشجو به زعم و تلقی اینکه این دانشگاه، دانشگاهی دخترانه است، با بدترین نوع پوشش در سر کلاس‌های درس حاضر می‌شود. از سوی دیگر حتی کادر علمی و اجرایی این دست دانشگاه‌ها، اعتقادی به اصل تفکیک جنسیت ندارد و التزام به این طرز تفکر در ایشان نهادینه نشده است.»
در همین زمینه، یکی از دانشجویان حاضر در دانشگاه الزهراء(س) به خبرنگار کیهان می‌گوید: «علیرغم اینکه گفته می‌شود که تک جنسیتی بودن دانشگاه الزهراء بر کیفیت آموزشی دختران دانشجو اثر منفی گذاشته است، بررسی سطح علم و همچنین میانگین نمرات و معدل دختران الزهراء خلاف این ادعا را به اثبات می‌رساند. بنده اعتقاد دارم که یکی از دلایل عمده بالاتر بودن سطح کیفی آموزش در این دانشگاه، عدم حضور آقایان است چراکه دانشجویان دختر می‌توانند در محیطی امن به فراگیری دروس دانشگاهی بپردازند.»
این دانشجوی اقتصاد دانشگاه الزهراء، در ادامه معتقد است: «فضای کاملاً زنانه در دانشگاه الزهراء و دانشگاه‌های نظیر آن، محیطی را به وجود آورده که تربیت صحیح دانشجویان را نیز تسهیل می‌کند، کما اینکه در بسیاری از جشنواره‌های فرهنگی و هنری، دانشجویان الزهراء حائز رتبه‌های برتر شده‌اند و حتی مسئولین امر نیز بر لیاقت و شایستگی‌های اخلاقی دانشجویان این دانشگاه در قیاس با سایر دانشگاه‌ها کشور اقرار دارند چراکه دختران حاضر در این دانشگاه، به علت عدم حضور مردان، روی پای خودشان ایستاده‌اند و خودساختگی‌شان موجب شده است تا از پس هر کاری برآیند. برای مثال در بحث اردوهای جهادی، بسیاری از مسئولین این اردوها از دانشجویان دانشگاه الزهراء انتخاب می‌شوند. از این روی می‌توان به شدت از ایده دانشگاه‌های تک جنسیتی حمایت نمود و آن را جزو طرح‌های موفق نظام در عرصه آموزش عالی دانست.»
آن‌گونه که به نظر می‌رسد، ایده و ابتکار دانشگاه‌های تک جنسیتی، اگرچه در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی با فراز و فرودهایی همراه بوده است و کاستی‌های غیرقابل اغماضی در این عرصه ملاحظه می‌شود اما بی‌ملاحظه باید گفت که اجرای چنین طرح‌هایی از منظر حفظ کرامت و منزلت والای بانوان مسلمان ایرانی، اجتناب ناپذیر خواهد بود.
در این بین اما کم نیستند افراد و جریاناتی که با وارونه نشان دادن برکات دانشگاه‌های تک جنسیتی، از این طرح به عنوان نوعی دیوارکشی میان زن و مرد تعبیر کرده و برآنند تا با تعمیم و تسری اینگونه القائات غیرواقعی در میان قشر جوان و دانشجو، از آن در جهت اهداف پلیدشان بهره‌برداری نمایند.
این عبارت گزیده‌ای از گزارش مفصل ارگان رسانه‌ای امپراتوری دانشگاه آزاد یا به عبارت بهتر روزنامه فرهیختگان، از اوضاع دانشگاه الزهراء(س) است که چهارشنبه هفته گذشته در صفحه هفتم آن به چاپ رسیده است.
نویسنده این گزارش در ادامه می‌نویسد: «دختران الزهراء(س) در سکوت درس‌شان را می‌خوانند و کسی هم نیست که بخواهد علت این خاموشی را بداند. دانشجویان این دانشگاه اغلب کارشان این است که می‌آیند سر کلاس، جزوه‌شان را می‌نویسند و بعد هم می‌روند خانه یا خوابگاه و این بی‌تحرکی باعث شده اینجا شبیه دانشگاه نباشد.»
نکته تأمل برانگیز در این خصوص، ارتباط کم تحرکی و رخوت مورد ادعای روزنامه فرهیختگان با تک جنسیتی بودن این دانشگاه است، چنانچه گویی اختلاط دانشجویان دختر و پسر (آن‌گونه در که در کلاس‌های درس دانشگاه آزاد مشاهده می‌شود!) با ایجاد محیطی پویا و با نشاط برای دانشجویان، نسبتی مستقیم دارد که دانشگاه الزهراء(س) از این ویژگی ظاهراً استثنایی محروم است!!
اینکه چنین طرز تفکر و تلقی از دانشگاه‌های تک جنسیتی نشأت گرفته از کدام افکار آلوده‌ای است را می‌باید از مسئولان دانشگاه آزاد به اصطلاح اسلامی پرسید اما سوال مهمی که در این میان پیرامون چنین مسأله‌ای به ذهن خطور می‌کند این است که به واقع اجرای طرح تفکیک جنسیتی در برخی دانشگاه‌های کشور، کدام فواید را درپی داشته است؟
خانم دکتر فروغ نیلچی‌زاده، استاد حوزه و دانشگاه، در این خصوص به خبرنگار صفحه دانشگاه کیهان می‌گوید: «با رجوع به آمارهای رسمی از دانشگاه‌های تک جنسیتی، میزان قبولی دانشجویان دختر در مقاطع مختلف تحصیلات تکمیلی و همچنین رفرنس‌های مقالات تحقیقاتی در ژورنال‌ها و نشریات معتبر علمی، از موقعیت برتر دانشجویان حاضر در دانشگاه‌های تفکیک شده، حکایت دارد. با این وجود، اگر مبنا و ملاک ارزیابی، جوانب علمی باشد، اتفاقا از این منظر توفیقات فراوانی در این دست دانشگاه‌ها حاصل شده است؛ اما اگر منظور ابتذال اخلاقی و جنسی است، می‌توان گفت که چنین دانشگاه‌هایی از این مسائل خالی هستند.»
این فعال فرهنگی در ادامه، با اشاره به لوازم و ضروریات مورد نیاز در تحقق دانشگاه‌های تک جنسیتی اظهار می‌دارد: «تفکیک جنسیتی ابزار و امکانات خاص خودش را می‌طلبد ولی مهم‌ترین اصل در این زمینه، تربیت نیروی انسانی فرهیخته، متناسب و کاملاً خودانگیخته نسبت بدین موضوع محسوب می‌شود. می‌توان گفت که در بحث دانشگاه‌های دخترانه و در طی سالیان اخیر، آن قدرت و قوتی که انتظار می‌رفت برآورده نشده است. به همین دلیل چندان نمی‌توان گفت به نتایج و ثمرات قابل اعتنایی که در فرهنگ دینی و ایرانی ما نیز وجود دارد، دست یافته باشیم. مثلاً دانشگاه علوم پزشکی فاطمیه قم از جمله موارد شکست خورده در این زمینه به‌شمار می‌آید. یا حتی بهره‌برداری‌های سیاسی در خود دانشگاه الزهراء(س) در دوران حاکمیت جناح دوم خرداد، عوارض مخرب زیادی را درپی داشته است.»
دکتر نیلچی زاده در ادامه تصریح می‌کند: «پیش از آنکه بخواهیم به ثمرات تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها بپردازیم، باید به لوازم و ضروریات این موضوع توجه کنیم، چراکه اگر لوازم آن مورد غفلت واقع شود، نتیجه معکوس خواهیم داشت. یکی از مهم‌ترین لوازم تفکیک جنسیتی در بخش خواهران، مدنظر داشتن اولویت جنسیت زنانه است. چون درباره برادران به تناسب رشته یا موقعیت، تک جنسیتی بودن، پذیرفته شده است و احیاناً هیچ اقدام ویژه و اضافه‌ای احساس نمی‌شود. اما اگر ما بخواهیم براساس قواعد فرهنگ شیعی و دینی خود برای خانم‌ها بستر مناسبی را فراهم بکنیم، دیگر هیچ الزامی به حضور مردان در چنین محیط هایی، احساس نمی‌شود.»
وی با انتقاد از شیوه کنونی اداره دانشگاه‌های تک جنسیتی، ادامه می‌دهد: «اگر شخصی به عنوان یک پژوهشگر اجتماعی یا ناظری بی‌طرف وارد یکی از این قبیل دانشگاه‌ها شود، با مجموعه‌ای از تناقضات مواجه خواهد شد که انسان را به شگفتی وا می‌دارد. متاسفانه اینگونه دانشگاه‌ها، صرفاً به دلیل عدم حضور پسران، مسمای تفکیک جنسیتی شده را یدک می‌کشند که این نادرست است؛ وگرنه اساتید مرد به سهولت در این مراکز رفت و آمد دارند و نیروهای خدماتی و نگهبانان مرد به راحتی در این محیط‌ها حاضرند. در عین حال دختر دانشجو به زعم و تلقی اینکه این دانشگاه، دانشگاهی دخترانه است، با بدترین نوع پوشش در سر کلاس‌های درس حاضر می‌شود. از سوی دیگر حتی کادر علمی و اجرایی این دست دانشگاه‌ها، اعتقادی به اصل تفکیک جنسیت ندارد و التزام به این طرز تفکر در ایشان نهادینه نشده است.»
در همین زمینه، یکی از دانشجویان حاضر در دانشگاه الزهراء(س) به خبرنگار کیهان می‌گوید: «علیرغم اینکه گفته می‌شود که تک جنسیتی بودن دانشگاه الزهراء بر کیفیت آموزشی دختران دانشجو اثر منفی گذاشته است، بررسی سطح علم و همچنین میانگین نمرات و معدل دختران الزهراء خلاف این ادعا را به اثبات می‌رساند. بنده اعتقاد دارم که یکی از دلایل عمده بالاتر بودن سطح کیفی آموزش در این دانشگاه، عدم حضور آقایان است چراکه دانشجویان دختر می‌توانند در محیطی امن به فراگیری دروس دانشگاهی بپردازند.»
این دانشجوی اقتصاد دانشگاه الزهراء، در ادامه معتقد است: «فضای کاملاً زنانه در دانشگاه الزهراء و دانشگاه‌های نظیر آن، محیطی را به وجود آورده که تربیت صحیح دانشجویان را نیز تسهیل می‌کند، کما اینکه در بسیاری از جشنواره‌های فرهنگی و هنری، دانشجویان الزهراء حائز رتبه‌های برتر شده‌اند و حتی مسئولین امر نیز بر لیاقت و شایستگی‌های اخلاقی دانشجویان این دانشگاه در قیاس با سایر دانشگاه‌ها کشور اقرار دارند چراکه دختران حاضر در این دانشگاه، به علت عدم حضور مردان، روی پای خودشان ایستاده‌اند و خودساختگی‌شان موجب شده است تا از پس هر کاری برآیند. برای مثال در بحث اردوهای جهادی، بسیاری از مسئولین این اردوها از دانشجویان دانشگاه الزهراء انتخاب می‌شوند. از این روی می‌توان به شدت از ایده دانشگاه‌های تک جنسیتی حمایت نمود و آن را جزو طرح‌های موفق نظام در عرصه آموزش عالی دانست.»
آن‌گونه که به نظر می‌رسد، ایده و ابتکار دانشگاه‌های تک جنسیتی، اگرچه در طول سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی با فراز و فرودهایی همراه بوده است و کاستی‌های غیرقابل اغماضی در این عرصه ملاحظه می‌شود اما بی‌ملاحظه باید گفت که اجرای چنین طرح‌هایی از منظر حفظ کرامت و منزلت والای بانوان مسلمان ایرانی، اجتناب ناپذیر خواهد بود.
در این بین اما کم نیستند افراد و جریاناتی که با وارونه نشان دادن برکات دانشگاه‌های تک جنسیتی، از این طرح به عنوان نوعی دیوارکشی میان زن و مرد تعبیر کرده و برآنند تا با تعمیم و تسری اینگونه القائات غیرواقعی در میان قشر جوان و دانشجو، از آن در جهت اهداف پلیدشان بهره‌برداری نمایند.