رسانههای بینالمللی مطرح کردند
آمریکا عامل شکست مذاکرات «مسقط» و «وین»
رسانهها و پایگاههای خبری بینالمللی در تحلیلهایی، آمریکا را عامل شکست مذاکرات مسقط و وین خوانده و تاکید کردند زیادهخواهی وزیر خارجه این کشور مذاکرات را به بنبست کشاند.
وبگاه خبری- تحلیلی عرب زبان «الوقت» اعلام کرد که درخواست جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در مذاکرات «مسقط» و «وین» درباره طرح موضوع توان موشکی ایران، باعث شد که مذاکرات اخیر وین به نتیجه نرسد.
«الوقت» نوشت: منابع مطلع از مذاکرات هستهای میان ایران و گروه (موسوم به) «1+5» گفتند که برنامه کاری جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در مذاکرات مسقط (پایتخت عُمان) محدود به مطرح کردن مسئله موشکی ایران بود، و حتی نپذیرفت که به موضوع هستهای و مسئله رفع تحریمها بپردازد.
این منابع همچنین گفتند که کری از محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران خواست که این موضوع مورد بررسی قرار بگیرد اما ظریف با رد این موضوع و اشاره به توافق ژنو، تاکید کرد که مذاکرات محدود به موضوع هستهای و رفع تحریمهای غربی از ایران است.
به گفته این منابع، جان کری در مذاکرات اخیر در وین نه تنها خواستار طرح دوباره موضوع شد بلکه خواستار اطلاع از جزئیات برنامه و قدرت موشکی ایران مانند انواع و میزان برد موشکهای جدید ایران شد و حتی از طرف ایرانی خواست که تهران اجازه بدهد کارشناسان آمریکایی رزمایشهای ایران را از درون خاک ایران نظارت کنند.
دیپلماسی مبتنی بر زور سبب شکست مذاکرات شد
گرپ پورتر نویسنده و محقق آمریکایی نیز در تحلیلی درباره مذاکرات وین نوشت: «رویکرد آمریکا در مذاکرات با ایران نشان داد یک قدرت غالب با توسل به قدرت مبتنی بر زور عادت کرده است».
به گزارش فارس، وی در پایگاه «میدل ایست آی» نوشت: پس از بیش از یک سال مذاکره بین آمریکا و ایران، دو طرف نتوانستند به توافق نهایی هستهای در تاریخ توافق شده برسند و روی تمدید توافق کردند؛ البته واضح است که عدم توافق نهایی به خاطر کمبود زمان نبود.
پورتر ادامه داد: برای فهم علت باقی ماندن مذاکرات در بنبست، ضروری است که موضعگیری و رویکرد دیپلماسی دولت اوباما در قبال ایران را در چارچوب تاریخ طولانی پشتیبانی و حمایت آمریکا روی «دیپلماسی مبتنی بر زور» بررسی کنیم.
این نویسنده آمریکایی با انتقاد از توسل بیش از پیش واشنگتن به منطق زور و اجبار افزود: «اتکا به دیپلماسی مبتنی بر زور، شدیدا در فرهنگ استراتژیک نهادها و سازمانهای امنیت ملی آمریکا ریشه دوانده است؛ فرهنگی که طی دههها تسلط اقتصادی و نظامی آمریکا بر سیاست بینالمللی تحول و تکامل یافته و این موضوعی است که سبب ممانعت از توسل آمریکا به دیپلماسی واقعی و حقیقی شده است».
در پایان این مقاله محقق آمریکایی چنین نتیجهگیری میکند: مواضع آمریکا در مذاکرات نشان داده که این کشور به توسل بر دیپلماسی مبتنی بر اجبار عادت کرده است. عدم پذیرش ایران به ایفای نقش تعریف شده در رابطه بین ابرقدرت و یک کشور کوچکتر، تصورات و مفروضههای استراتژیک واشنگتن را به چالش کشیده است. اوباما اگر خواهان توافق (با ایران) است، باید در برابر دیپلماسی مبتنی بر زور دستگاه امنیت ملی آمریکا توازن ایجاد کند.
آمریکا پلیس خوب و پلیس بد را اجرایی کند!
پایگاه آمریکایی نشنال اینترست نیز در تحلیلی تاکید کرد: دولت اوباما باید به مذاکره با ایران ادامه دهد و از سوی دیگر، نمایندگان کنگره نیز طرح تحریم آماده کنند و جزئیاتی از آن را نشت دهند!
«جان آلن گی»، تحلیلگر وبگاه نشنال اینترست ادامه داده است: دوراندیشانه است که دولت اوباما هرچه سریعتر با تندروهای کنگره به تعامل پردازد، چرا که لازم است در ماههای آینده مذاکرات برنامه «پلیس خوب، پلیس بد»، اجرایی شود.
بر اساس این گزارش به این ترتیب دولت آمریکا میتواند بگوید که تا چه حد دستهایش بسته است و برای همیشه نمیتواند تندروها را تحت کنترل داشته باشد. از سوی دیگر، کنگره هم باید به دنبال طرح تحریمی باشد که اکثریت ضدوتو را کسب کرده و به عبارت دیگر، «تهدیدی معتبر» محسوب شود.
نشنال اینترست همچنین تصریح کرده که اکنون نشانههایی وجود دارد که بر مبنای آن، بازی پلیس خوب و پلیس بد ممکن است.
این گزارش میافزاید که زمانی که ضربالاجل بعدی پایان مذاکرات فرارسد، شکاف تاکتیکی و راهبردی بین پلیس خوب و پلیس بد همچنان وجود خواهد داشت و به این ترتیب، مشوقهای تمدید بیش از شکست خواهد بود. همانطور که جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفته است، توافق موقت واقعا جهان را امنتر کرده است. با این حال، از آنجا که دستیابی به توافقی موفق سختتر شده، باید تندروها را کانالیزه کرد، نه اینکه از آنها انتظار داشت که برای همیشه در جای خود بنشینند و کاری نکنند!
از سوی دیگر روزنامه آمریکایی «دیلی تکسن آنلاین» نیز در تحلیلی عدم اعتماد را عامل دوری ایران و آمریکا خواند و نوشت: بزرگترین عامل دوری ایران و آمریکا از همدیگر «فقدان اعتماد» است. باید پرسید که آیا تهران و واشتگتن میتوانند راهی را برای اعتماد به همدیگر بیابند؟ باید تاکید کرد اعتماد یک شبه ایجاد نمیشود.
چرا آمریکا نمیخواهد تحریمها برداشته شود؟!
وبگاه شبکه تلویزیونی المنار نیز طی مطلبی به گفتوگوهای هستهای بین ایران و گروه 5+1 پرداخته است.
المنار در این مطلب تاکید کرده است: آمریکا نمیتواند در قالب 5+1 برای همیشه اقدام کند و همچنین در بازگشت دوباره پرونده هستهای به شورای امنیت نیز ناکام خواهد بود، چرا که روسیه و چین با این موضوع مخالفت خواهند کرد. از سویی دیوار تحریمها نیز ترک برداشته و ایران در حال حاضر امکانات گستردهای برای برقراری روابط اقتصادی با کشورهای مورد نظر خود دارد.
بر اساس این گزارش موضوع بعدی اینکه آمریکا در حال حاضر خود را مقابل روسیه در اوکراین میبیند و از این رو نمیخواهد همزمان با دو کشور مهم و تأثیرگذار که تولیدکننده نفت نیز هستند، درگیر شود.
المنار میافزاید: آمریکا برای خود توجیهاتی دارد تا در انجام توافق با ایران تأخیر ایجاد کند. واشنگتن میترسد که با برداشتن تحریمهای ایران، دیگر نتواند از اهرم تحریمها در فشار بر ایران در دیگر پروندهها بهره ببرد.