با خورشید انقلاب (خاطراتی از رهبر معظم انقلاب)
ارادت رهبر به جانبازان
در مورخ 05/05/1367 در عملیات آزادسازی جاده خرمشهر - اهواز که همزمان با عملیات مرصاد در منطقه شلمچه انجام گرفت، دشمن که با شکست مذبوحانهای مواجه شده بود، برای جبران شکست خود اقدام به بمباران شیمیایی منطقه کرد. بنده نیز به شدت از ناحیه اعصاب، داخلی، ریه، چشم و پوست شیمیایی شدم و با آمبولانس برای درمان به بیمارستانهای صحرایی پانزده خرداد دارخوین و امام حسین (ع)خرمشهر اعزام و از آنجا به اتفاق مجروحین دیگر برای معالجه بیشتر به شهر اهواز منتقل شدیم.
در حین انتقال به بیمارستان متوجه شدم که بعضی از برادران رزمنده - که تا آن روز مجروح شیمیایی ندیده بودند - از ما فاصله میگیرند؛ چون خیال میکردند که در صورت تماس با ما، ممکن است آنها هم شیمیایی شوند. حتی از دادن یک لیوان آب برای آشامیدن خودداری میکردند و این رفتار آنها برای ما ناراحتکننده و باعث رنجش بود.
بالاخره به اهواز رسیده و در نقاهتگاه مجروحین شیمیایی سیدالشهداء بستری شدیم. در دومین روزی که در آنجا تحت درمان بودیم، ناگهان ساعت ۱۱ شب به مجروحین اطلاع دادند که رهبر معظم انقلاب ،حضرت آیتالله خامنهای (که در آن زمان رئیسجمهور بودند) برای ملاقات به بیمارستان تشریف آوردهاند. همه خوشحال شده و برای دیدار با ایشان لحظهشماری می کردیم.
آن بزرگوار با تکتک مجروحین شیمیایی مصافحه و روبوسی نموده و در حق آنان محبتهای زیادی کردند تا اینکه نوبت به حقیر رسید. ایشان را بسیار نورانی و رشید دیدم و هنگامی که خم شدند تا با بنده روبوسی کنند، حالت عزت و احترام عجیبی به من دست داد و احساس سربلندی و غرور کردم؛ سربلندی و غرور از اینکه رئیسجمهور مملکت این گونه به جانبازان شیمیایی ارادت داشته و احترام میگذارند. لذا خدا را شکر گفته و برای سلامتی و شفای ایشان و کلیه جانبازان اسلام دعا کردم.
*آقای محمد زارع تیموری، جانباز جنگ تحمیلی - پایگاه اطلاع رسانی حوزه، 24/7/1390.