در چهارمین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم محمود نریمانی قرار داریم. این شهید 12 دی سال 1366 در کرج متولد شد. جوانی مومن، سختکوش و با اخلاص بود و از همه مهمتر اینکه، آرزوی رسیدن به مقام شامخ شهادت را در سر داشت. آنچنان که در وصیت‌نامه‌اش، نوشته بود که آرزو دارد به شهادت برسد و از خدا طلب کرده بود که فقط با شهادت از این دنیا برود. به همین دلیل هم به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و با آغاز جنگ در سوریه و برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) عازم سرزمین شام شد تا با تروریست‌های تکفیری مبارزه کند. او حتی در یک پیامک که برای یکی از دوستانش ارسال کرده بود، سفارش کرده بود که در تشییع پیکرش پس از شهادت، روضه حضرت عباس خوانده شود. محمود نریمانی سرانجام 10 مرداد سال 1395 در حماه سوریه، به آرزوی خودش، یعنی شهادت رسید.  شهید مدافع حرم محمود نریمانی در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «عمریست که با شنیدن از شهادت و خاطرات شهدا، آرزوی شهادت در دلم افتاده، هر چند که می‌‌دانم بنده خوبی نیستم و گناهانم زیاد است اما به خدا بسیار امید دارم و چشم به کرم او دارم و با همین امید از خدا طلب شهادت می‌‌کنم؛ هر چند که می‌‌دانم لایق شهادت نیستم ولی خدایا مرگ بی‌‌شهادت در نظرم حقیر و کوچک است و بعد از اینکه مدتی در جایی خدمت کردم که زمانی شهدا در آنجا بودن، دوست دارم من هم با شهادت از این دنیا بروم. ان‌شاءالله. پس خدایا شهادت را نصیب و روزیم کن.»