چگونه می توان از بخش ناخودآگاه مغز استفاده کرد؟ (مهندسی پزشکی)
آیا میدانستید که ما تنها از ده درصد فعالیت مغزمان آگاهی داریم؟ در یک آزمایشگاه در بارسلون، دانشمندان برای توسعه این آگاهی تلاش میکنند. دلیل این تلاش این است که ما بتوانیم در جهانی مملو از دادهها، بهتر عمل کنیم.
به گزارش یورونیوز،جمعآوری اطلاعات توسط مغز انسان کار سادهای است، اما مشکل آنجاست که بخواهیم همه این اطلاعات را حس کنیم. انسانها اغلب در برابر سیلی از اطلاعات بیانتها قرار دارند که نمیتوانند مفهوم آن را درک کنند.
پژوهشگران آزمایشگاه بارسلون میکوشند با کار بر روی این واقعیتهای مجازی پیچیده، به گسترش آگاهی ما کمک کنند.
«نجاناتا فریمان»، روانشناس از دانشگاه لندن میگوید: آنچه علم نشان میدهد این است که بخش بزرگی از روند پردازش اطلاعات در اطراف ما که به آن توجه نداریم، میتواند حاوی دادههای مفیدی درباره محیط پیرامونمان باشد. اطلاعاتی که یا به زمینههای مورد علاقه ما، یا عوامل تهدیدکننده و یا مسائل بالقوه جالب مربوط است. تلاش ما این است که مانند آنچه شما از طریق لمس کردن یا دیدن و شنیدن از پیرامون خود احساس میکنید، یک احساس اضافی دیگر درباره آنچه در ناخودآگاه انسان میگذرد نیز به وجود آوریم. این میتواند قدرت و توانایی بیشتری برای فهم مجموعه دادهها ایجاد کند.
خواسته دانشمندان در این طرح پژوهشی اتحادیه اروپا، این است که بتوان از طریق توجه و درک بهتر ضمیر ناخودآگاه، نسبت به اطراف خود باهوشتر و موثرتر باشیم و همه تواناییهای خلاق ما به حرکت درآید. برای این منظور، دانشمندان مشغول دستیابی به فنآوری
پیچیدهای هستند.
«پدرو اومداس» کارشناس رایانه میگوید: ما فنآوریهای مختلفی را به هم میآمیزیم. یعنی سطوح مختلفی از سیستم عاملهای مجازی و حقیقی که به ما امکان میدهد اطلاعات خود را به شیوههای گوناگون روی پرده ظاهر کنیم. همچنین قواعدی داریم که به ما در استخراج اطلاعات از درون این سیستم عاملها کمک میکند. ما از سیستمهای ردیاب برای فهم حرکت انسان در یک فضای معین و نیز حسگرهای بدن مانند ضربان قلب و تنفس، برای دریافت علائمی که خودآگاه و ناخودآگاه انسان میفرستد استفاده میکنیم. اما چالش اصلی، مربوط به نحوه ادغام اطلاعات با یک انسجام منطقی است.
خانم «آنا مورا» متخصص مغز و اعصاب نیز میگوید: این سیستم به ما امکان میدهد تا پردازش اطلاعات ناخودآگاه را به سطح خودآگاه ارتقا دهیم و سپس دادههای بیشتری را از پایگاههای اطلاعاتی پیچیده کشف کنیم. کاری که انجام آن بدون این سیستم ناممکن است.
اما از آنجا که همکاری دو مغز بهتر از یکی است، پژوهشگران از یک روبات نیز کمک گرفتهاند.
«پاول ورشور» روانشناس، میگوید: کار مغز مانند یک رایانه و به عنوان یک دستگاه کنترلکننده خارجی نیست، بلکه در ارتباط مستقیم با فعالیت بدن است و کار هردو وابسته به هم است. بنابراین برای فهم عملکرد مغز باید آن را در متن عملکرد بدن بررسی کنیم.
پژوهشگران امیدوارند که این گامی باشد برای کمک به آنها، در جستجوی ابزاری علمی برای آنکه انسان بتواند اطلاعات بیشتری از پیرامون خود را حس و درک کند.