در خبرها عنوان شده که جیانی اینفانتینو رئیس‌فدراسیون بین‌المللی فوتبال برای دومین بار در یک سال اخیر،‌ قرار است وارد ایران شود. هر دو بار هم موضوع واحدی داشت؛ حضور بانوان در ورزشگاه‌ها.
در نوبت اول،‌ رئیس‌اروپایی فیفا که مشهور به رویکردهای اقتصادی و بازاریابی در فوتبال است، در دیدار پرسپولیس و کاشیماانتلرز ژاپن به تهران آمد تا نظاره‌گر نبرد نهایی لیگ قهرمانان آسیا باشد. جایی‌که او از جایگاه شیشه‌ای ورزشگاه آزادی تهران پایین آمد و از نزدیک به سکوهای طراحی شده برای حضور بانوان رفت. یک نمایش دیدنی و جذاب برای او که خود را فاتح این موضوع می‌دانست.
آن دیدار، نقطه آغازین برای اینفانتینو و آنهایی بود که در پس این ماجرا، در پی رسیدن به اهدافی خارج از مستطیل سبز بودند. اتفاقی که به سرعت رنگ و بوی فشار به فدراسیون فوتبال و دستگاه‌های اجرایی ورزش کشورمان را به خود گرفت و تبدیل به مطالبه‌ای جدی شد. البته، در این بین، روایت‌هایی نیز از دیدار رئیس‌جمهوری اسلامی ایران با رئیس‌فیفا به بیرون آمد که هرگز تائید یا تکذیب نشد. روایتی که اگرچه واکنشی رسمی در پی نداشت و مسکوت ماند، اما پیگیری روند ماجرا در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که در حال گرفتن شکل اجرایی به خود است. اتفاقات و نامه‌نگاری‌هایی در آستانه دیدار تیم ملی فوتبال کشورمان برابر کامبوج در مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، ناگهان از ضرب‌الاجل و تهدید ضمنی به محرومیت می‌گفتند. نتیجه نیز مشخص است؛ حضور بانوان در ورزشگاه آزادی با فشار بیرونی. فقط چند دقیقه از پایان بازی ایران و کامبوج نگذشته که بیانیه‌اینفانتینو در رسانه‌ها منتشر می‌شود و نام خود را پای این اتفاق می‌زند. این پیام مکتوب، سؤالی بی‌جواب را ایجاد می‌کند؛ تفاهم یا توافق گام به گام؛ اما پنهان؟
وقتی اینفانتینو وارد امور داخلی ما هم می‌شود!
بر اساس گزارش خبرگزاری فارس اما این دیدار نقطه پایان حضور و بروز رئیس‌اروپایی فیفا در تصمیم‌‌سازی‌های فوتبال ایران نیست. او این بار پا را درازتر می‌کند و به یک باره از حضور بانوان در دیدارهای داخلی لیگ می‌گوید؛ البته با نظارت خودش! اتفاقی که نشان می‌دهد در چنین موضوعی که مشخصا دخالت در امور داخلی کشور است، خود را محق می‌داند و برای اجرایی شدن تصمیم، نقش ناظر میدانی را می‌گیرد؛ اتفاقی که مانندی برای آن را یا نمی‌توان یافت یا بسیار نادر است.
«حضور بانوان در ورزشگاه‌ها، الزامات و موانع آن»، سرفصلی است که در جای خود بایستی مورد بررسی قرار گیرد که نیازمند یک توجه واقع‌بینانه، میدانی و کارشناسی توسط داخلی‌هاست؛ اما تصمیم‌‌سازی یک شخص خارجی در فوتبال ایران، در چه قالب و چهارچوبی قابل ارزیابی است؟ آیا توافقات پنهانی در دیدارهای صورت گرفته با برخی مقامات ارشد، انجام شده که اینک اینفانتینو را اینگونه یکه‌تازی کرده است؟ چه اتفاقی روی داده که شاهد دخالت یکجانبه و افسار گسیخته رئیس‌فیفا در این موضوع هستیم؟ و...
سؤالات بسیاری پیش‌روی دلسوزان و علاقه‌مندان به فوتبال قرار دارد که منتظریم تا مقامات مسئول در دستگاه ورزش و فدراسیون به آنها پاسخ دهند و در عمل نیز شاهد رفتاری در شان باشیم. این ورود و مطالبه‌گری رئیس‌یک سازمان بین‌المللی در امور داخلی یک کشور، ابهامات زیادی را ایجاد کرده که نباید از کنار ان به سادگی عبور کرد.