۱. «دفاع مقدس» و «جنگ تحمیلی» دو اصطلاحی هستند که برای رسیدن به عمق معنایشان باید از اندیشه متکی به فرهنگ و باورهای انقلاب اسلامی مدد گرفت. این دو نام که دو روی یک واقعه‌اند، بیانگر رفتار متقابل دو رژیم در جنگی هشت ساله هستند. این دو را می‌توان آینه‌هایی دانست که در یکی قامت مظلومیت ملتی رشید و در دیگری هیکل ناساز دشمنی خون‌ریز متجلی است.
- دفاع مقدس یعنی از یک سو ملتی که متجاوز نبود و در قاموس انقلاب نوپای خود واژه‌هایی چون تعدّی و تعرض نداشت، به ناگاه با تجاوزی ناخواسته و وحشیانه روبه‌رو شد که وی را به دفاعی پاک و مقدس واداشت. ملت ایران آن زمان که دامن دفع تجاوز به کمر بست، در کنار ارتش و سپاه، نهادی زلال و آسمانی به نام بسیج را تشکیل داد که تأسیس آن را می‌توان مبدأ شکل‌گیری تفکر مقاومت دانست. آری فرهنگ مقاومت از آن روز در دیده آزادگان جهان اعجاب برانگیخت که مشاهده کردند ملت غیور ایران با دست خالی و با اتکال به قدرت لایزال الهی در برابر دشمن، مردانه ایستاد و بهترین فرزندان خود را فدای اسلام کرد اما قدمی از آرمان‌های خویش کوتاه نیامد تا سرانجام با گذر از امواج سهمگین خون و آتش به ساحل پیروزی رسید.
ملت آزاده ایران در طول هشت سال در جبهه و پشت جبهه، حماسه‌های باشکوهی از زیباترین و والاترین مکارم انسانی و سجایای روحانی آفرید که این حجم عظیم می‌تواند سالیان سال موضوع آثار اندیشمندان و هنرمندان متعهد در حوزه‌های ادبیات، فیلم و هنرهای فاخر قرار گیرد.
- اما از بُعد «جنگ تحمیلی» وجهه دشمنان خونخوار در تجاوزی مسلح و مجهز تصویر می‌گردد. ارتش بعث عراق با پشتیبانی آمریکا، شوروی، اروپا، رژیم‌های مرتجع منطقه و دولت‌های فاسدی که تنها به فروش سلاح‌های پیشرفته جنگی خود می‌اندیشیدند، جنون آمیز از راه زمین، هوا و دریا به داخل مرزهای ما یورش آورد و در رؤیایی حماقت آمیز خیال فتح یک هفته‌ای تهران را در سر پرورانید.
   صدام که پشت‌گرم به حمایت همه‌جانبه دولت‌های متعدد شرق و غرب بود با زیر پا نهادن قوانین بین‌المللی و قواعد انسانی، جنگی جهانی را علیه ملت ایران برانگیخت و در راه رسیدن به پیروزی از هیچ درنده خویی فروگذار نکرد؛ از به کار بردن سلاح‌های نامتعارف شیمیایی در جبهه‌ها تا موشک باران شهرها و به خاک و خون کشاندن زنان و اطفال بی‌گناه. و اینک بعد از گذشت سی سال متأسفانه هنوز بسیاری از زوایای تجاوز دشمن بعثی و ایثار و فداکاری رزمندگان ما بازگو نشده است.
   رسول مکرم اسلام(ص) می‌فرمایند: «أُغزُوا تُورِثوا أَبناءَکُم مَجدا؛ بجنگید تا برای فرزندان خود عظمت و بزرگی را به میراث بنهید». دفاع مقدس که فرازی بسیار حساس از تاریخ این سرزمین است باید چون میراثی بکر و به دور از شوائب به نسل‌های بعد منتقل شود تا آنان بدانند چرا پدرانشان جنگیدند و حاضر شدند خون پاکشان در پای نهال انقلاب اسلامی بریزد و اینکه بدانند امنیت و رفاه و استقلال و آزادیشان مرهون کیست. امروز به وضوح مشاهده می‌کنیم که سرفرازی میهن، غرور ملی و تفکر مقاومت در پهنه گیتی به محوریت ایران اسلامی، حاصل فداکاری‌ها و ایثارهای شهیدان، جانبازان و رزمندگان عزیز ما در هشت سال دفاع مقدس است. ما امروز مفتخریم که چون مولای خود سرور آزادگان عالم، حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام دست ذلت به دشمن ندادیم و بر سر منافع خویش با او مذاکره و مصالحه نکردیم. امروز و فردا نسل‌های انقلاب از اینکه پدرانشان چشمان طمع‌کاران به این آب و خاک را کور کردند و مردانه ایستادند و غیورانه نخل قامتشان در خون فرو غلتید مباهات می‌کنند و این زیباترین میراثی است که یک ملت آزاده برای فرزندان خود به جا می‌گذارد.
2. در مقابل، تفکر لیبرالی که ریاکارانه خویش را صلح‌طلب معرفی می‌کند و مدعای فهم زبان بین‌المللی و تخصص مذاکره را با خود به یدک می‌کشد، فی الواقع در خوف و هراسی از قدرت مستکبران به سر می‌برد که محصول بی‌تقوایی و فقدان ایمان به وعده‌های راستین الهی است. دیدگاه لیبرالیسم که هیچ‌گاه سر صلح با تفکر انقلابی و جهادی ندارد در ماهیت خشونت گرای خود شعار «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» را چون پوستینی وارونه، زشت و بد نما جلوه می‌دهد. در نتیجه با دشمنان قسم خورده باب دیپلماسی لبخند و ذلت را می‌گشاید و در برابر مؤمنان دلسوز و دلواپسان فرهیخته و منتقد شمشیر را از رو می‌بندد.
۳. امروز پویاترین و بانشاط‌ترین حرکت در جهان، جبهه مقاومت است که تجربه‌ای نو و ارزنده از اراده ملت‌های حق طلب و نیز ذلت و خواری مستکبران و اذنابشان را به نمایش گذارده است. جهان که روزگاری در گوشه رینگِ استیصال، تسلیم اراده و تفرعن استکبار بود امروز به وضوح سستی بنیان عنکبوتی او را حس می‌کند و داغ سنگ مقاومت را بر پیکر خانه شیشه‌ای وی می‌بیند.
جنگ تحمیلی تجربه‌ای نوین برای جهانیان بود و راه و رسم شهادت طلبی بابی بود که انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به روی آزادی خواهان گشود. اینکه یک ملت رشید با دست خالی و با تفکر مقاومت بتواند در جنگ احزابی که عِده و عُده آن را دولت‌های متحد استکبار جهانی تأمین کرده اند، پیروز از میدان بیرون بیاید چیزی نبود که در محاسبات جهانی بگنجد. شجره طیبه جبهه مقاومت که ریشه در تجربه‌های دفاع مقدس دارد از اینچنین آبشخور عظیمی سیراب، بالنده و تناور شده است و امروز محور مقاومت از همیشه نیرومندتر و آماده‌تر تحت فرماندهی ولی امر مسلمانان جهان حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای جرعه‌های تلخ و مسموم شکست را در حلقوم آمریکا، اسرائیل و گاوهای شیرده شان می‌ریزد.
4. آنچه مایه حسرت می‌شود این است که ملت‌های جهان با نگاه تحسین به ایران این ام القرای جهان اسلام می‌نگرند و از آن بسیار می‌آموزند اما در داخل اگر نگوییم افرادی مغرض و آلوده و مأمور، که برخی افراد ناآگاه سعی در محو آثار شهدا دارند. روزی با تبدیل کردن گلزارهای شهدا به بیابان‌های یک دست و بی‌روح، به بهانه یکسان سازی قبور که اعتراض مقام معظم رهبری را در پی داشت و امروز با حذف نام مقدس شهیدان از سرلوحه معابر.
از یاد نبریم که وهابیت خبیث از روزی که بر حرمین شریفین مسلط شد کمر به نابودی دین بست و در اولین اقدام همه آثار تاریخی و مقدس اسلام را ویران کرد. اگر روزگاری مسلمین می‌خواستند بناهای دوران صدر اسلام را پس از گذشت قرن‌ها ببینند تا بر ایمان و یقینشان افزوده گردد، به مکه و مدینه سفر می‌کردند. اما امروز تقریبا همه آثار بکر اسلام عزیز ویران شده و جای آنها را بناهای مجللی به سبک اروپا گرفته است. امروز این داغ مصیبتی بزرگ برای مسلمانان است که در خاستگاه اسلام، تقریبا چیزی جز مسجد و روضه مطهر رسول اکرم(ص) در مدینه و مسجدالحرام در مکه باقی نمانده است.
شهیدان این ملایک صفتان بی‌ادعا که سند حقانیت و پرچم افتخار جمهوری اسلامی هستند روزگاری دلیر و صادقانه بر عهد خود با خدا پا فشردند و مظلومانه در خون پاک خویش فرو خفتند. عزت و استقلال وطن و خط سرخ جبهه مقاومت ره آورد خون پاک شهیدان عزیز ماست. راستی! احساس شرم در پیشگاه باعظمت شهیدان و ادای دین نسبت به ایشان کجا و تصمیم بر محو نام آنان کجا؟! برخی را حیف است که نام انسان نهند.
سید ابوالحسن موسوی طباطبایی