بر خوان گسترده رحمت (۷)
به رنگ محبوب
۱. همراه با صادقان:
سیر الی الله، سفری است با آداب خاص به خود. از جمله آداب مهم این سفر، برگزیدن امام و پیشوا است که در آیه ۱۱۹ سوره توبه به آن اشاره شده است: «یا أیّها الّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی داشته باشید و همراه صادقان باشید.» خداوند حکیم از مؤمنان می‌خواهد ضمن برداشتن توشه راه که همان تقوای الهی است راهنمای این مسیر دشوار را نیز انتخاب کنند و همراه صادقان باشند.
دلایل قطعی زیادی وجود دارد که مقصود از صادقان، اهل بیت گرامی پیامبر اکرم(ص) هستند. از جمله رسول مکرم اسلام فرمودند: «مقصود از صادقان در این آیه، برادرم علی و جانشینانِ پس از او هستند تا روز قیامت.» همچنین امام رضا(ع) فرمودند: «الصادقون هم الأئمه؛ صادقان همان ائمه اطهار هستند.»
اما مراد از معیت با صادقان، همراهی جسمی نیست زیرا چه‌بسا منافقان نیز در کنار پیامبر بوده و در نماز به ایشان اقتدا می‌کردند و در اجتماعاتشان شرکت داشتند اما هیچ‌کدام، نفعی به حالشان نداشت. پس یقینا منظور از همراهی، تبعیت و پیروی است. خداوند در این آیه از مؤمنان می‌خواهد که تابع و پیرو اهل بیت پیامبر باشند
۲. قدم صدق:
در زیارت عاشورا از خداوند می‌خواهیم گام‌های راستی و «قدم صدقِ» ما را در همراهی حسین(ع) ثابت و محکم بدارد:«و ثبّت لی قَدَمَ صِدق عندَکَ مَعَ الحسین.» قدم صدق نتیجه همراهی با صادقان است. کسانی که مطابق دستور الهی، خاندان پیامبر را به عنوان مقتدا و پیشرو پذیرفتند، بی‌تردید این همراهی در وجودشان تأثیر مثبت می‌گذارد و آنان را به رنگ محبوبشان درآورده و به رتبه صادقان می‌رساند.
اما صدق چیست؟ صدق صفتی کمالی است که باطن و ظاهر فرد را در یک تراز قرار می‌دهد. به گونه‌ای که گفتار و رفتار وی مؤید یکدیگر می‌شوند. انسانی که به مقام صدق رسیده هیچ شائبه‌ای در درونش وجود ندارد و آنچه می‌گوید خود عامل به آن است. هر چند صدق مانند صفات کمالی دیگر مراتب دارد و حد اعلای آن متعلق به معصومین علیهم‌السلام است، اما مومنان با پیروی از امامان صادق به مراتبی از آن دست می‌یابند. در روایات اهل بیت قدم صدق به محبت و ولایت اهل بیت(ع) تفسیر شده است. بنابراین می‌توان گفت قدم صدق عبارت است از گام نهادن در مسیر قرب حق با استضاءه از پرتو ولایت و محبت اهل بیت علیهم‌السلام.
۳. مقعد صدق:
راستی! همراهی با صادقان به کجا منتهی می‌شود؟ پاسخ سترگ این پرسش در آیات آخر سوره قمر آمده است: «إن المُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَرٍ فی مَقعَدِ صدقٍ عِندَ مَلیکٍ مُقتَدِر؛ اهل تقوا در باغ‌ها و رودهایی خواهند بود. در جایگاه صدق نزد فرمانروای مقتدر.»
منتهای سیر اهل تقوا در همراهی با صادقان، «مقام عندیت» است. مقامی بس رفیع، جایگاهی بسیار ممتاز، فراتر از اهل بهشت، در کنار اهل بیت و روزی‌شان رزقِ عندالله است، همان‌گونه که قرآن در‌باره شهیدان فرموده: «عند ربهم یُرزَقون.» آری! این جایگاه والا سرانجام پیروی از خاندان عصمت است. سخن را با حدیثی از پیامبر مکرم اسلام در این موضوع به پایان می‌بریم:
بشارتت باد علی جان! هر بنده‌ای که دوستت بدارد و نسبت به تو محبت ورزد، خداوند روز قیامت وی را همراه ما مبعوث خواهد فرمود. آنگاه حضرت این آیه را تلاوت فرمود: إن المتقین فی جنات و نهر...
سیدابوالحسن موسوی طباطبایی