چراغ موشی!(گفت و شنود)
گفت: حضور یکپارچه مردم ایران و نیروهای مقاومت از افغانستان و عراق و سوریه و لبنان و... در مناطق سیل‌زده و کمک ایثارگرانه آنها به سیل‌زدگان بدجوری اجق وجق‌های کاسه‌لیس را عصبانی کرده
و به پرت و پلا گویی انداخته است.
گفتم: یک وقتی با هزینه همین مردم برای خودشان برو بیایی داشتند و حالا که دیگر از رمق افتاده‌اند و کسی محلشان نمی‌گذارد، اینجوری ابراز وجود می‌کنند!
گفت: یکی می‌گوید اگر طلبه‌هایی که برای کمک رفته‌اند راست می‌گویند عمامه‌هایشان را بردارند! آن یکی می‌گوید عراقی‌ها همان‌ها هستند که با ما جنگیدند و...
گفتم: اگر طلبه‌ها عمامه‌شان را بردارند، همین کاسه‌لیس‌ها برای خوشامد آمریکایی‌ها می‌گویند چرا روحانیون برای کمک نرفته‌اند؟! و اگر عمامه داشته باشند می‌گویند چرا عمامه را برنمی‌دارند! به آن یکی هم باید گفت؛ نیروهای مقاومت عراق همان‌هایی هستند که با صدام می‌جنگیدند و شهید و مجروح می‌شدند و همان جوانان عراقی هستند که در مقابل داعش و آمریکا و آل‌سعود ایستاده‌اند و...
گفت: حیف نیست خودشان را هیزم آتش دشمن کرده‌اند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! باید بهشون گفت؛
وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد
چراغ موشی دشمن کنار لیزر دوست!