بحمدالله تلاش مردمی در این قضیّه تلاش خیلی خوبی بود. این، بار اوّل هم نیست؛ در همه‌ حوادث طبیعی و بلایای طبیعی -که حوادثی [است] که ظاهر بلا دارد، اگر چه باطنش ممکن است نعمت و عطای الهی باشد- ملّت ایران حقیقتاً جانانه وارد میدان می‌شوند؛ ما این را بارها و بارها آزموده‌‌ایم. این روح همبستگی در میان مردم ما و حالت بسیج‌شوندگی برای خدمت به هم‌میهنان یک چیز استثنائی است؛ مشوّق مسئولین دولت هم هست، کمک‌کار آنها هم هست. ...و مردم عزیز ما به همکاری‌هایشان با مسئولین ادامه بدهند؛ این کار لازمی است. حضور مردم در صحنه، همکاری آنها، کمک آنها حقیقتاً گره‌گشا است. (بیانات در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی 1398/1/14)
سیل در کنار تمام آسیب‌ها و رنج‌هایی که به همراه داشت موجب خلق زیبایی‌های بی‌نظیری هم شد. مردم سراسر کشور برای کمک به هموطنانشان بسیج شدند. در همه شهرها ولوله به پا شد. مردم برای کمک به مناطق سیل زده دست از پا نمی‌شناختند. هر کس به هر طریقی که می‌توانست به کمک شتافت. جوانان از کار و زندگی روزمره دست کشیدند قید حقوقشان را زدند مرخصی گرفتند و به مناطق سیل زده اعزام شدند. شب را به صبح دوختند و صبح تا شب پای کار ماندند. کسانی که نمی‌توانستند حضور پیدا کنند چرتکه‌ای انداختند و آنچه در توان داشتند کمک مالی کردند. مضحک‌ترین سؤال در این اوضاع آن است که از عزیزان جهادگر بپرسی: چند گرفتی اومدی اینجا کمک؟ یا بپرسی: چند گرفتی که به مناطق سیل‌زده کمک مالی کردی؟
آنچه این همدلی و همیاری را رقم زد آن بود که مردم به چشمشان سیل را دیدند و مشکل مناطق سیل زده شد مسئله اول کشور. مردم به گل نشستن خانه‌های هموطنانشان و از دنیا رفتن عزیزانشان را به چشم دیدند. سرمایه‌هایی که یک روزه برباد رفت و خانه‌هایی که آوار شد.
در همین روزها و بلکه چند سالی است حال اقتصاد کشور اصلا خوش نیست. برندهای خارجی روز به روز در بازار بیشتر خودنمایی می‌کنند و محصول تولید‌کننده داخلی روی دستش می‌ماند. سیلِ واردات، نفس تولیدکنندگان را به شماره انداخته است. قاچاق پا بر حلقوم سرمایه‌گذاران در بخش تولید گذاشته است و روز به روز بیشتر فشار می‌دهد. اما متاسفانه ایرادش آن است که به چشم دیده نمی‌شود. باور کنیم سیل بی‌توجهی به تولیدات داخلی، بسیاری از هموطنانمان را در خود گرفته، خانواده‌های فراوانی را به خاک سیاه نشانده است و روز به روز قربانی بیشتری می‌گیرد. کدام یک از ما اخبار تلخ تعطیلی دومینویی کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی داخلی را نشنیده‌ایم. تعطیلی هر کارخانه معادل با بیکاری چند نفر و به مخاطره افتادن زندگی چند خانواده است؟ تفاوتش آن است که سیل بیکاری هموطنان و بی‌مهری به تولیدات داخلی، به چشم نمی‌آید؛ اما متاسفانه وجود دارد و هر روز سطح آن بالاتر می‌آید. کمی با دقت به اطرافمان نگاه کنیم.
تولید نیازمند است با همین سرعت که به کمک سیل زدگان شتافتیم به حمایت از آن برخیزیم. باید فقط و فقط تولیدات داخلی را خرید کنیم و اجازه ادامه حیات به تولیدکنندگان داخلی بدهیم. اگر با این دید خرید کنیم اصلا اینکه بگوییم ضرر می‌کنم یا از جیبم می‌رود یا ... غلط است؛ همان گونه که وقتی می‌خواهیم برای کمک به هموطنان سیل زده‌مان دست در جیب کنیم هرگز از خودمان نمی‌پرسیم به جای آن، چه چیزی عایدمان می‌شود. فعلا باید مراقب باشیم سیل، سرزمین تولید را ویران نکند. اولویت اول، آن است. مدتهاست محصول دسترنج هموطنانمان زیر گل و لای سیل کالاهای خارجی مانده است.
«ما نسبت به اقتصاد ملّیِ خودمان باید تعصّب داشته باشیم؛ مصرف جنس خارجی یکی از عیوب مهمّ ما است؛ ما بایستی تعصّب داشته باشیم نسبت به مصرف داخلی و جنس داخلی و اقتصاد ملّی‌مان. جوان‌های ما تعصّب دارند نسبت به فلان تیم فوتبال؛ یکی طرف‌دار تیم قرمز است، یکی طرف‌دار تیم آبی است، [آن هم] با تعصّب؛ و حتّی [تعصّب به] تیم‌های خارجی؛ یکی طرف‌دار تیم رئال است، یکی طرف‌دار تیم [دیگر]؛ اینها تعصّب نسبت به این تیم‌ها دارند؛ اگر همین مقدار و همین اندازه تعصّب را نسبت به اقتصاد ملّی و تولید داخلی داشته باشیم، بسیاری از کارهای ما اصلاح خواهد شد.1 اینکه کسانی همه‌اش دنبال مارکها و برندهای خارجی و اسمهای خارجی باشند، خطاست؛ فرونشاندن یک هوس شخصی است، اما ضربه‌زدن به یک کار عمومی و اصلی است.2 محصولات داخلی را مردم مصرف کنند؛ نروند دنبال این نشانه‌ها. حالا مُد شده است بگویند «بِرَند» است، بِرَند فلان؛ بِرَند چیست! بروید سراغ مصرف تولیدات داخلی. آن چیزهایی که مشابه داخلی دارد، متعصّبانه و با تعصّبِ تمام، ملّت ایران، خارجیِ آن را مصرف نکنند.»3
حمید وحیدیان
1) بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی 1397/1/1
2) بیانات در اجتماع مردم اسفراین 1391/7/22
3) بیانات در دیدار مردم آذربایجان شرقی 1393/11/29