kayhan.ir

کد خبر: ۱۵۴۲۲۴
تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱۳۹۷ - ۱۹:۰۱

مویه‌های حضرت علی(ع) در غم از دست دادن حضرت زهرا(س)


 
  حضرت امیرالمومنین علی(ع) به هنگام دفن سرور زنان جهان، فاطمه(س)، خطاب به رسول‌الله(صلى الله عليه و آله) در كنار قبر پيامبر سخنانی بر زبان راند که از سوز دل مولا در فراق دردانه رسول خدا حکایت مى‌کند؛ سخنانی دردمندانه و پرسوز و گداز درباره مصائب زهرا(س)از یک سو و مصیبت خودش به سبب فراق آن بانو از سوى دیگر، که بیانگر بخشى از حقایق مهم تاریخى صدر اسلام به صورت غیر مستقیم، امّا گویا و پرمعنا است.
آن حضرت خطاب به پیامبر(ص) چنین گفت:
سلام و درود بر تو اى رسول خدا، از سوى خودم و از سوى دخترت (زهرا) که هم‌اکنون در جوار تو فرود آمده و به سرعت به تو ملحق شده است. اى رسول خدا! از فراق دختر برگزیده و پاکت پیمانه صبرم لبریز شده و طاقتم از دست رفته است، هر چند پس از رو به رو شدن با غم بزرگ فراق و مصیبت دردناک تو، این مصیبت براى من قابل تحمّل شده است.
 (فراموش نمى کنم) من تو را با دست خود در میان قبر نهادم و هنگام رحلتت، روح تو در میان گلو و سینه من از تن مفارقت نمود پس «َ(إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ)(بقره/156)، ما از خداییم و به سوى او باز مى‌گردیم».
(اى رسول خدا) امانتى که به من سپرده بودى هم‌اکنون باز پس داده شد و گروگانى که نزد من بود گرفته شد؛ ولى اندوهم جاودانى است و شبهایم همراه بیدارى و بى قرارى؛ تا آن زمان که خداوند منزلگاهى را که تو در آن اقامت گزیده‌اى برایم برگزیند (و به تو ملحق شوم).
 (اى رسول خدا) بزودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امّت تو در ستم کردن به وى دست به دست هم داده بودند. سرگذشت دردناک او را بى پرده از او بپرس و خبر این حوادث را از وى بگیر. این حوادث دردناک در زمانى رخ داد که هنوز مدّت زیادى از رحلت تو نگذشته و یادت فراموش نشده بود.
 درود خدا بر شما هر دو باد، درود و سلام وداع‌کننده؛ نه سلام (و وداع) ناخشنود خسته دل، اگر از کنار قبرت باز گردم به سبب ملالت نیست و اگر اقامت گزینم و‌گریه و زارى سر دهم هرگز به جهت سوء‌ظن به وعده نیک خداوند در مورد صابران نمى باشد.