سرویس خارجی:

روز ۳۰ مارس (۱۰ فروردین)، اولین روز اعتراض‌های فلسطینی‌ها تحت عنوان«روز بازگشت» که با گذشت 40 جمعه همچنان ادامه دارد، «رزان نجار»جوانترین و البته تنها زن داوطلب میان سه نفری بود که به مجروحان کمک می‌کردند. نوجوانان فلسطینی، به سمت نظامیان اسرائیلی سنگ پرتاب می‌کردند و علیه صهیونیست‌ها شعار می‌دادند و تاکید می‌کردند که زمین مادری خود را از ‌اشغالگران پس خواهند گرفت. این جوانان با گلوله‌های ناجوانمردانه اسرائیلی‌ها یکی یکی مانند برگ درختان بر زمین می‌افتادند و تنها کسی که به سرعت بالای سرشان ظاهر می‌شد و جراحاتشان را پانسمان می‌کرد، شکستگی‌هایشان را می‌بست و جلوی خونریزی ناشی از اصابت گلوله را می‌گرفت، همین فرشته مهربان بود.
حالا پس از گذشت حدود 9 ماه از شهادت این پرستار شجاع، روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی مفصل و خواندنی، به بررسی شواهد مربوط به نحوه شهادت «رزان النجار» در نوار غزه پرداخته است. به نوشته این روزنامه آمریکایی این حادثه را می‌توان یک «جنایت جنگی عمدی» خواند. در بخشی از گزارش این روزنامه آمده: «آخرین روز زندگی این پرستار جوان مدت زیادی پیش از طلوع آفتاب آن روز رمضان آغاز می‌شود. خانم نجار برای وعده سحری خودش و پدرش، سمبوسه و تکه کوچکی گوشت سرخ می‌کند. لباس تازه‌ای را که برای امیر، برادر ۵ ساله‌اش خریده، به پدرش نشان می‌دهد. پیش از خواب، با هم نماز می‌خوانند. زمانی که پدرش از خواب بیدار می‌شود، می‌بیند که دخترش رفته است...
رزان در روز ۷ می‌(۱۷ اردیبهشت) به نیویورک‌تایمز گفته بود، « من خودم یک ارتش هستم و شمشیری برای ارتشم. ما یک هدف داریم، اینکه نجات دهیم و به بیمارستان منتقل کنیم و این پیام را به جهان برسانیم که ما بدون سلاح، می‌توانیم هر کاری انجام دهیم.» صفحه فیسبوک او هم پر بود از جملات زیبا. یک بار نوشته بود که یونیفورم خون‌آلودش، «شیرین‌ترین عطر» جهان را دارد. رزان بارها زخمی شده بود و حتی پایش شکسته بود اما بلافاصله گچ پایش را باز می‌کند و برای مداوای مجروحان می‌شتابد.
رزان 21 ساله در روز 11 خرداد در حالی که به مجروحان فلسطینی کمک می‌کرد هدف تیر یک تیرانداز اسرائیلی قرار گرفت و به شهادت رسید. نیویورک‌تایمز بیش از 1000 عکس و فیلم مربوط به لحظه شهادت این دختر فلسطینی را بررسی کرده که نشان می‌دهد بر خلاف ادعای رژیم صهیونیستی، هیچ خطری از جانب رزان یا دیگر شرکت‌کنندگان در این تجمع اعتراضی، متوجه نظامیان صهیونیست نبوده است.