آقای ظریف! شما مرتکب چند جرم شدید
اظهارات محمدجواد ظریف از پاسخگویی درباره اتهام‌پراکنی اخیر و بهانه دادن دست دشمن، فرار از پاسخگویی است.
او در جمع خبرنگاران گفت: اگر جایی را (در بخش پولشویی) متهم کردم، آن وقت سؤال کنید. نوار اظهاراتم هست. افرادی که نسبت به اظهارات من اظهارنظر کردند، در مورد محتوا صحبت کنند نه محتوایی که خودشان ساخته‌اند، در واقع گاهی افراد ببر کاغذی می‌سازند و آن را به خوبی شکار می‌کنند.
به نظر می‌رسید مصداق جمله اخیر آقای ظریف، خود وی و اظهاراتش درباره پولشویی است! او در واقع برای منفعل کردن صاحب‌نظران منتقد و پرسشگر کوشید برچسب پولشویی را بر آن بچسباند.
وی هفته گذشته در گفت‌وگو با سایت دولتی خبر آن‌لاین و برای تخطئه منتقدان الحاق به FATF و CFT ادعا کرده بود: «پشت برخی از این فضاسازی‌ها منافع اقتصادی هست. بالاخره پولشویی یک واقعیت است در کشور و خیلی‌ها از آن سود می‌برند. البته اگر کدی هم داشته باشم، امکانش را ندارم علنی عرض کنم. من نمی‌خواهم این را نسبت بدهم به جایی ولی خب آنجاهایی که هزاران میلیارد پولشویی انجام می‌دهند، حتما آن قدر توان مالی دارند که صدها میلیارد هزینه فضاسازی بکنند. برخی دستگاه‌های فرهنگی با برخی ارگان‌های قدرتمند کشور ارتباط دارند. یک فضاهایی درست کردند، کسانی که یک قلم مفاسدشان ممکن است 30 هزار میلیارد تومان منافع در آن جا به جا بشود. افرادی که در این قضیه منافع دارند، پشت القای این تصورات هستند».
این اظهارات برخلاف ادعای بعدی ظریف، از چند جهت مجرمانه و سزاوار ملامت است: اول اینکه بدون کوچک‌ترین سندی، بهانه دست دشمن داده تا به بهانه وجود پولشویی گسترده، به ایران برای تمکین به دیکته‌های مافیای FATF فشار بیاورد. نکته  جالب اینکه 23 تیر امسال، نشست مبارزه با پولشویی در ایران در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری برگزار گردید و در این نشست، دکتر سیدجواد کاظمی‌تبار (کارشناس داده‌کاوی برای کشف تقلب در تراکنش‌های بانکی آمریکا) گفت: «براساس آمار موجود، حدود 500 میلیارد تا 1/8 تریلیون دلار (بین 2 تا 5 درصد درآمد ناخالص ملی دنیا) حجم کل پول‌های کثیف در دنیا می‌باشد. 47 درصد پول‌های کثیف در آمریکا، 30 درصد در اروپا و بقیه در سایر نقاط جهان جریان دارد. 99 درصد پول کثیف موفق به عبور از سیستم‌های نظارتی آمریکا و اروپا شده و حدود 80 درصد از این پول‌ها مجددا برای سرمایه‌گذاری و ساماندهی جنایات دیگر به کار می‌روند.»
یعنی جمهوری اسلامی ایران به خاطر سیاست‌بازی و جفای وزیرخارجه خود باید در مقابل آمریکا و اروپائیانی متهم پولشویی محسوب شود که 77 درصد کل پولشویی‌های دنیا در قلمرو آنها انجام می‌شود و با 99 درصد این پولشویی‌ها نیز مبارزه نمی‌شود!
ثانیا، بی‌انصافی و ظلم مضاعف آقای ظریف -غیر از برچسب زدن به منتقدان- همین است که به جای ذکر مصداق، یک اتهام مبهم و گسترده را بدون مصداق و محدوده به فضای رسانه‌ای پرتاب کرده است. او در عین حال نام «دستگاه‌های فرهنگی» را پیش کشیده که باز هم یک اتهام‌افکنی‌ مجرمانه است، چرا که همه این دستگاه‌ها را زیر علامت سؤال می‌برد.
ثالثا جرم سوم او در میان دو احتمال «دروغگویی و اتهام و افترا»  و «اطلاع از پولشویی و همکاری با متهمان و کتمان تخلف» قرار دارد. او یا دروغ گفته یا یک فساد آن هم در مقیاس 30 هزار میلیارد تومان را لاپوشانی کرده، بدون آن که به دستگاه‌های دولتی‌ ذی‌ربط یا قوه قضاییه اطلاع دهد.
چهارم اینکه، آدرس و مصداق ندادن آقای ظریف  سند خلاف‌گویی و فقدان شجاعت و مسئولیت‌پذیری در وی است. به عبارت دیگر او کوشیده ضمن تشویش اذهان و منفعل کردن صاحب‌نظران منتقد و نهادهای نظارتی مخالف الحاق به FATF و CFT، از پاسخگویی  هم طفره برود؛ ولو اینکه در نقشه دشمن بازی کرده و خلاف ادعای گرفتن  بهانه از دشمن، بهانه برای دشمن جور کرده باشد.
و بالاخره اینکه پولشویان واقعی - قبیل شهرام جزایری  و مهدی هاشمی- دست بر قضا در اردوگاه متبوع آقای ظریف قرار دارند اما آقای ظریف صلاح نمی‌بیند به این مصادیق واقعی اشاره کند.

شعار جوانگرایی و 5 سال به کارگیری مدیران بازنشسته در دولت
بهتر است آقای روحانی «حرف‌درمانی» را کنار بگذارد و پا به عرصه عمل بگذارد. پرسش‌های مهمی که از رئیس‌جمهور باید مطرح کرد، این است که «210 مدیر بازنشسته چطور در دولت یازدهم و دوازدهم مشغول کار شدند؟» «چرا بخش زیادی از معاونان وزیران دولت شما از بین افراد بازنشسته انتخاب شدند؟» و با وجود این، حالا چرا رئیس‌جمهور باز هم شعار شایسته‌سالاری و لزوم بهره‌گیری از زنان و جوانان را سر می‌دهد؟ آیا این سخنان غیر از حرف‌درمانی است؟
«تابناک» در تحلیلی نوشت: رئیس‌جمهور در نشست اخیر هیئت دولت درمورد مباحث  مختلف و مهمی صحبت کرد که بخشی از آن مربوط به لزوم شایسته‌سالاری در دولت، و تاکید بر حضور جوانان در مسئولیت‌های مختلف بود، سخنانی که انگار «حسن روحانی» به عنوان یکی از نقادان دولت درخصوص آن سخن می‌گفت؛ حال آنکه مجری چنین شعارهایی، اول از همه خود اوست.
رئیس‌جمهور با تاکید بر اینکه جوان‌ها برای ما خیلی مهم هستند، گفت: اجرای این قانون مجلس مقداری برای ما سخت بود، اما جزو قوانینی بود که وقتی به دست من رسید، همان لحظه آن را برای اجرا ابلاغ کردم. درست است مشکلاتی ایجاد می‌شود، در کل به خیر جامعه است، به هرحال جوان‌ها باید بیایند و مدیریت‌ها را به عهده بگیرند. نسل جوان، مدیران آینده کشور هستند و لیاقت‌های بسیار خوبی دارند.
سخنان رئیس‌جمهور حرف‌های درستی است اما مگر نهادی غیر از دولت یا منصوبان رئیس‌جمهور باید چنین مسائل و موضوعاتی را محقق کنند؟ اگر قرار به حرف و شعار باشد، 5 سال است، چنین حرف‌هایی در جریان انتخابات و در طول استقرار دولت تدبیر و امید چنین موضوعاتی گفته شده، اما آنچه مدت‌هاست بدنه حامی دولت و بخش‌های دیگر جامعه منتظر آن هستند، عمل به این شعارهاست!

رویتر: طفره از میزبانی SPV فاجعه‌ای برای اعتبار اروپاست
یک خبرگزاری انگلیسی در گزارشی تصریح کرد هیچ کشور اروپایی از جمله 3 دولت عضو برجام حاضر نیستند میزبانی «دفتر کانال مبادلات مالی» (SPV) با ایران را بپذیرند و اگر آنها نتوانند در این زمینه کاری از پیش ببرند، برای اعتبار اروپا یک فاجعه خواهد بود.
رویتر با اذعان به عملی نشدن وعده‌های برجامی اروپا از قول دیپلمات‌ها نوشت: عدم آمادگی کشورهای اروپایی برای میزبانی نهاد ساز و کار تجاری با ایران ممکن است برنامه اروپا برای حفظ تجارت با ایران بعد از تحریم‌های آمریکا را متزلزل کند.
قبلاً اروپا از اتریش خواسته بود که میزبانی این نهاد را برعهده بگیرد اما وین این درخواست را رد کرد. رویترز از قول دیپلمات‌ها می‌نویسد قدرت‌های بزرگ اروپایی شامل انگلیس، فرانسه و آلمان کشور کوچک لوکزامبورگ در شمال اروپا را تحت فشار قرار خواهند دادتا تن به میزبانی این نهاد بدهد. اما به گزارش خبرگزاری بلومبرگ، لوکزامبورگ و بلژیک پیش از اتریش پیشنهاد میزبانی نهاد ساز و کار ویژه مالی را رد کرده بودند.
موضوع ساز و کار تجاری غیردلاری با ایران بسیار حساس است چون ایران تهدید کرده در صورتی که از مزایای اقتصادی و تجاری توافق هسته‌ای سال 2015 بهره‌مند نشود، از این توافق خارج خواهد شد.
اروپا در نظر دارد تا ساز و کاری ایجاد کند که بدون استفاده از دلار بتواند تجارت با ایران را ادامه داده و از جمهوری اسلامی نفت بخرد.
لوکزامبورگ و بلژیک گرچه به صورت علنی سکوت کرده‌اند، اما قبلاً مخالفت شدید خود را درباره این موضوع به گوش مقامات اروپایی رسانده‌اند.
این ساز و کار وابسته به بانک‌های محلی در کشور میزبان خواهد بود اما این بانک‌ها می‌توانند با تنبیه و تحریم آمریکا مواجه شوند.
دیپلمات‌ها به رویترز گفته‌اند فدریکو موگرینی، که در مذاکرات برجام رهبری اروپا را برعهده داشت، از چند کشور خواسته میزبانی نهاد ساز‌وکار تجاری با ایران را قبول کند ولی «هیچ کشوری تاکنون پا پیش نگذاشته است. اگر ما میزبانی پیدا نکنیم به دردسر خواهیم افتاد».
علی گرانمایه، از کارشناسان ارشد شورای روابط خارجی اروپا می‌گوید آلمان، فرانسه و انگلیس به عنوان اعضای توافق برجام بایستی نقش بیشتری در زمینه ساز و کار تجاری با ایران برعهده بگیرند و اگر نتوانند کاری از پیش ببرند، برای اعتبار اروپا یک فاجعه خواهد بود. این کشورها نمی‌خواهند خود میزبان نهاد ساز و کار یاد شده با ایران باشند.
دیپلمات‌ها به رویترز گفته‌اند که این ساز و کار نیز به خودی خود همه جوانب تجارت ایران و اروپا را حفظ نخواهد ساخت و ابتدا بیشتر جنبه سمبولیک خواهد داشت تا عملی.

«هرچه تهران بگوید» دروغ بود روزنامه زنجیره‌ای رنگ عوض کرد
روزنامه بزک کننده عهدشکن و خباثت‌های اروپا، اکنون می‌گوید باید فشار بیشتری به اروپا برای انجام تعهداتش آورد.
روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی با همین عنوان نوشت: پس از خروج آمریکا از برجام، بدیهی بود که کشورهای عضو اتحادیه اروپا درصدد حفظ برجام باشند. زیرا اتحادیه اروپا معتقد بود که برجام یک قرارداد بین‌المللی چند جانبه است. اروپایی‌ها حتی نسبت به تک‌روی آمریکا در برجام منتقد و بر این اعتقاد بودند که خروج آمریکا از برجام به زیان همه طرف‌ها خواهد بود. به همین دلیل هم سعی کردند که با ایجاد ساز و کار جدیدی برای تراکنش‌های مالی، تحریم‌های آمریکا را به صورت قانونی دور بزنند. این ساز و کار جدید بدین ترتیب بود که کالا رد و بدل شود اما پول حاصل از فروش در یک صندوقی گذاشته و در ازای خرید ایران از کشورهای دیگر پول خرید از این صندوق برداشته شود. بنابراین به نظر می‌رسد که اگرچه اروپایی‌ها در وهله نخست این اراده سیاسی را دارند، اما هر اندازه که اتحادیه اروپا رو به جلو گام برداشت به این نتیجه رسید که مشکلات فنی و تکنیکی پیش‌روی‌شان قرار دارد، یکی از این مشکلات چرخش مالی بود که اروپایی‌ها آن را حل و اعلام کردند که مبادلات با ایران را با ارز دلار انجام نخواهند داد تا با خزانه‌داری آمریکا دچار مشکل نشوند. پس از این همه، اکنون مسئله مقر و محل استقرار این صندوق مطرح است که تا به امروز اروپایی‌ها موفق به استقرار این صندوق در یکی از کشورهای اروپا نشده‌اند. در واقع هنوز کشوری میزبانی آن را قبول نکرده. از این رو، به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها با بازی با زمان سعی می‌کنند در همان حد اعلام آمادگی برای حل مسئله باقی بمانند و هیچ اقدام عملی در قبال تحریم‌های آمریکا علیه ایران انجام ندهند. به عبارتی اروپایی‌ها در صددند که این وضعیت را تا آنجا ادامه دهند که در نهایت مسائل سه جانبه به ویژه برنامه موشکی ایران و حقوق بشر را دوباره پیش بکشند و در نتیجه مذاکرات فرسایشی با ایران را
ادامه دهند.
این روزنامه می‌افزاید: تاکتیک اروپا، خرید زمان و وقت‌کشی است.
بنابراین باید فشار بیشتری به اتحادیه اروپا وارد کرد تا این کشورها اقدامات لازم را انجام دهند. زیرا وقت تلف کردن‌های اروپا در ایجاد ساز و کار مالی جز یک رفتار تاکتیکی در راستای کهنه کردن صورت مسئله نیست.
این تحلیل تاریخ گذشته و دیرهنگام در حالی است که روزنامه مذکور پیش از این و بارها تیترهای بزرگ و متملقانه‌ای مانند «خداحافظ فدریکا» را منتشر کرده و از موگرینی به عنوان «شیرزن» یاد کرده بود. روزنامه مذکور همچنین در تیتر یک دیگری با انتشار عکس بزرگ و یک چهارم صفحه‌ای موگرینی، به دروغ از قول وی تیتر زده بود: «هر چه تهران بگوید ]!![ موضع‌گیری صریح اتحادیه اروپا در خصوص طرح برجام ثانویه و هرگونه مذاکره پسابرجامی».
یادآور می‌شود روزنامه آفتاب یزد از عناصر ضدانقلاب فراری است که اکنون با جیره و مواجب صدای آمریکا ارتزاق می‌کند.
اتحادیه اروپا روز دوشنبه به جای راه‌اندازی کانال مبادلات مالی برای دور زدن تحریم، مدعی تحریم‌های جدید علیه ایران به بهانه اقدامات تروریستی در فرانسه و دانمارک شد!