این روزنامه می‌نویسد: نمایش تحريم علیه ايران با حملات متقابلی مواجه شده است و دولت ترامپ در حال حاضر با واکنش‌های سیاسی این تصمیمش مواجه است.
چین، هند، روسیه و عراق با تحریم‌های جدید مخالفت می‌کنند و رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه نیز این هفته گفت: این تحریم‌ها را نادیده می‌گیرد. اروپا نیز می‌گوید با تحریم‌ها مخالف است.
چالش‌هایی که راهبرد دولت آمریکا درباره ایران با آنها مواجه است بخشی از واکنش‌های گسترده‌تر سراسر دنیا به تاکتیک‌های خصمانه و قلدرمآبانه ترامپ است – که دوستان اندکی را با او همراه کرده و به شدت وجهه آمریکا را در عرصه بین‌المللی کاهش داده است و با توجه به افزایش تهدید‌ها در کره شمالی، افغانستان و دیگر نقاط دنیا، به نظر نمی‌رسد این تاکتیک‌ها موفقیت آمیز بوده‌اند.
مدت‌ها است که مقامات دولت آمریکا گفته‌اند راهبرد‌های آنها سرانجام نتایج خوبی را همراه خواهد داشت. اما دو سال پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ دیگر هیچ بهانه‌ای موثر نخواهد بود. وقتی در ماه سپتامبر، رهبران دنیا در سازمان ملل به ترامپ خندیدند، این خنده نشانه اهانت آنها به شیوه‌های ترامپ بود که بیشتر به جای تکیه بر امتیازدهی، سرمایه‌گذاری و گفت‌وگو، بر تحریم‌ها و اعمال تعرفه‌ها تکیه دارد.
هر چند در دهه‌های گذشته استفاده آمریکا از نظام تحریم‌ها به تدریج افزایش یافته، ترامپ این رویکرد را هسته اصلی سیاست خارجی‌اش قرار داده است. نخستین و شاید تنها ابزار دولت کنونی آمریکا برای شکل دادن به رویداد‌های جهانی، مجازات رقبا و دفع کردن چالش‌های جدی برای اقتدار آمریکا، استفاده از تحریم‌ها بوده است.
بیشترین میزان اعمال تحریم در گذشته به باراک اوباما تعلق دارد که در ۲۰۱۶ بیش از 695 شخصیت و نهاد را تحریم کرد.
تحریم‌ها بهترین ابزار برای افرادی مثل ترامپ است که بدون هیچ تجربه دولتی و هیچ ارتباط واقعی در کنگره یا در میان رهبران دنیا رئیس‌جمهور شد. تحریم‌ها به او اجازه می‌دهد به شیوه خود امور را اداره کند. وی فقط مجبور می‌شود یک دستور اجرایی را بنویسد و امضا کند.
قدرت تحریم‌ها از همان میثاق‌های بین‌المللی نشات می‌گیرد که ترامپ با آنها مخالف است. در خارج از آمریکا به شکل گسترده‌ای تحریم‌ها تهاجم به حاکمیت کشور‌ها و توطئه و سلطه‌گری آمریکا قلمداد می‌شود. البته مشکل بزرگ این است که تحریم‌ها به ندرت موثر واقع می‌شوند.
ایران این موضوع را اثبات کرده است. افزايش نفوذ ایران در خاورمیانه بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵، زمانی که شدیدترین تحریم‌ها علیه این کشور اعمال شده بود نشانه آن است. علاوه‌بر ناموفق بودن تحریم، استفاده یکجانبه دولت ترامپ از تحریم‌ها به ایجاد کمپینی جهانی برای تجدیدنظر در نظام مالی و بیرون راندن آمریکا از قلب این نظام مالی منجر شده است. تبعات تحقق این امر برای قدرت، اقتصاد و متحدان آمریکا بسیار عمیق خواهد بود.
سال‌ها است که مقامات روسی و چینی تلاش کرده‌اند اروپا را متقاعد کنند یک کانال تجاری مستقل از دلار و آمریکا ایجاد کنند. البته تاکنون این تلاش‌ها نتیجه‌ای در پی نداشته است. اما این اوضاع می‌تواند تغییر کند.
منتقدان دولت ترامپ نگرانند هرچند اقتصاد ایران در کوتاه مدت آسیب ببیند، اما تحریم‌های جدید در نهایت به شکل‌گیری یک سازوکار مالی جدید منجر شود که آمریکا در آن گنجانده نشده باشد؛ اقدامی که قدرت و اقتصاد آمریکا و توانمندی واشنگتن را به شدت کاهش می‌دهد.