براساس آموزه‌های قرآنی، خدا عدل محض است و هستی را براساس عدالت آفریده و هدایت می‌کند.
اقتضای عدالت الهی آن است که هرکسی نتیجه عمل خود را به اندازه بگیرد که در اصطلاح قرآن کریم از آن به جزای وفاق (پاداش بی‌کم و کاست و متناسب) یاد می‌شود. (نبا، آیه 26) باید توجه داشت که اگر پاداش وفاق و بی‌کم و کاست در کار بد، عین عدل است و مجازات بیشتر از آن ظلم بشمار می‌رود؛ در پاداش کار خوب، افزایش، امری نیکو و کاهش عین ظلم است. از این رو خدا پاداش نیکوکاران را افزایش می‌دهد. (ق، آیه 35)
از آنجا که کفار به آخرت اعتقاد ندارند و برای آن کار نمی‌کنند، به طور طبیعی و به حکم عدالت باید پاداش کار خود را در دنیا بگیرند. از همین رو خدا می‌فرماید: کسانی که زندگی دنیا و زیور و زینتش را بخواهند، ثمره تلاششان را به طور کامل در همین دنیا به آنان می‌دهیم و در اینجا چیزی از آنان کاسته نخواهد شد. اینان کسانی هستند که در آخرت، سهمی جز آتش برای آنان نیست و آنچه در دنیا از کار خیر کرده‌اند، در آخرت تباه و بی‌اثر می‌شود و آنچه همواره ریاکارانه انجام می‌دادند، باطل است. (هود، آیات 60 و 61)
با توجه به اینکه برخی از کفار در اعمال خوب در دنیا پیشتاز هستند، به طوری که حتی از برخی از مسلمانان و مدعیان آخرت گرایی در احسان و حتی اکرام و ایثار پیشی می‌گیرند، آنان به حکم عدالت الهی باید پاداش وفاق خود را در همین دنیا بگیرند. از این رو وضعیت اقتصادی آنان بهتر از مسلمانان است. خدا در این باره می‌فرماید: اگر (تمکن کفار از مواهب مادی) سبب نمی‌شد که همه مردم امت واحد (گمراهی) شوند، ما برای کسانی که به (خداوند) رحمان کافر می‌شدند خانه‌هایی قرار می‌دادیم با سقف‌هایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند... و انواع زیورها ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزکاران است (زخرف، آیات 33 و 35)