اهالی روستای کپرنشین شاپک تاکنون یک مسئول دولتی را به خود ندیده‌اند و به همین دلیل به ترک خانه و کاشانه خود اقدام کرده‌اند اما جهادگران بسیجی در تلاشند کپرنشینان این روستا را از غربت 39 ساله خارج کنند.
با گذشت150کیلومتر از شهرستان خاش در سیستان و بلوچستان و پس از طی بیش  از 70کیلومتر جاده خاکی ماشین‌رو، به روستایی می‌رسید که اهالی آن تاکنون و پس از گذشت 39سال هنوز یک مسئول ارشد دولتی را به خود ندیده‌اند.
 روستای «شاپک» جزو بخش ایرندگان شهرستان خاش است. در گذشته ساکنان زیادی در آنجا سکونت داشتند اما بی‌توجهی مسئولان نسبت به اهالی این روستا، راهی جز مهاجرت و فرار از خانه و کاشانه آبا و اجدادی‌شان باقی نگذاشت و هم‌اکنون تنها عده‌ای معدود که توان مالی مناسبی ندارند در این روستا باقی مانده‌اند.
یکی از اهالی روستا می‌گوید: در زمان‌های گذشته در این روستا آب ‌چاه و چشمه وجود داشت و ساکنان روستا از محل همین آب به کشاورزی و دامپروری مشغول بودند. پوشش گیاهی روستا نیز مساعد بود و می‌توانستیم خوراک و علوفه دام‌های خود را فراهم کنیم اما سال‌هاست که دیگر چشمه‌ها خشک شده و ما با خشکسالی جدی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم.
خشک شدن چشمه‌ها موجب شد تا بیشتر اهالی روستا از کشاورزی و دامپروری بازبمانند و چون معیشت برایشان سخت و حتی تهیه کردن غذای روزانه غیرممکن شده بود مجبور به ترک خانه و کاشانه شدند و مهاجرت را بهترین گزینه برای زنده ماندن دانسته به جاهای دیگر نقل مکان کردند.
وی می‌افزاید: این روستا محل سکونت پدران و مادران ما است اما بی‌توجهی دولت‌ها به این روستا و نبود امکانات، همه را فراری داد. آنها که از توان مالی خوبی برخوردار بودند رفتند و متأسفانه امروز تنها 6 خانواده که بودجه لازم و محل مناسب دیگری ندارند در این روستا باقی مانده‌اند و با شرایط سخت طبیعت و قهر دولتی‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
 این روستا نه آب دارد و نه برق و حتی ابتدایی‌ترین امکانات زندگی نیز در این روستا فراهم نشده و شرایط به‌گونه‌ای پیش می‌رود که فرزندان ما می‌گویند «مگر ما شهروند ایرانی نیستیم پس چرا هیچ مسئولی برای رسیدگی به حال ما حاضر نمی‌شود قدری سختی به خود بدهد و نزد ما بیاید؟!».
وی می‌گوید: شناسنامه ما تنها سند هویت ایرانی بودن ما و یارانه 45هزار و 500 تومانی هم تنها درآمد ماست.
این کپرنشین اضافه کرد: مسئولان ارشد و حتی دسته‌چندم دولتی تا امروز شاید نامی از این روستا نشنیده باشند و هیچ‌ یک از اهالی روستا هم به‌خاطر نمی‌آورند که یکی از آنها برای بررسی مشکلاتشان به این روستا سر زده باشد. هیچ یک از مسئولان استان سیستان و بلوچستان نمی‌دانند این 6 خانوار که شامل زن و مرد و پیر و جوان و نوزاد است روزهای گرم تابستان و شب‌های سرد زمستان را چگونه سپری می‌کنند و مایحتاج روزانه و سوخت مورد نیاز برای حیات خود را از چه‌راهی تأمین می‌کنند.
وی ادامه داد: ما اگر در همین روستا جان خود را از دست بدهیم باز هم هیچ‌کس به‌سراغ ما نمی‌آید همان‌طور که تا امروز اسمی از این روستا به ‌میان نیامده و برای تهیه آب آشامیدنی و استحمام خود باید مسیر طولانی را طی کنیم تا بتوانیم قدری آب تهیه کنیم.
تنها امید ما در این روستا به خداوند است. ما سال‌هاست که امیدمان را از مسئولان دولتی بریده‌ایم چرا که اگر قصد یاری‌رسانی داشتند تا امروز و طی 39 سال لااقل یک نفر به‌سراغ ما می‌آمد.
وی ادامه داد: در این روستا حدود 10 نوجوان زندگی می‌کنند که در سن تحصیل هستند اما هیچ خبری از مدرسه و درس و معلم در این روستا نیست. حتی نزدیک‌ترین روستا به شاپک هم روستای «سرخگزی» با 15 کیلومتر فاصله است که عملاً تردد روزانه این مسیر برای هر فردی سخت است و به‌ناچار فرزندان ما باید بی‌سواد بمانند و از جامعه نیز طرد شوند.
روستای شاپک در جریان سفر نیروهای بسیج دانشجویی به شهرستان خاش و با هدف فعالیت اردوهای جهادی شناسایی شد که مسئول سازندگی بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان می‌گوید قصد داریم تا حد توان و بضاعت برای این مردم خدمات رفاهی را ایجاد کنیم.
ساسان سالاری می‌افزاید: صعب‌العبور بودن مسیر روستا با توجه به اینکه حدود 50 کیلومتر خاکی ماشین‌رو و 20 کیلومتر مسیر خاکی دشوار است که باید با موتورسیکلت خود را به روستا رساند موجب شده تاکنون هیچ مقام دولتی از این روستا سرکشی نکند و جای تأسف دارد که شهروندان ایرانی باید در غفلت مسئولان بدین‌گونه در رنج و عذاب زندگی کنند.
وی می‌گوید: این 6 خانواده از خانه و سرپناه مناسبی برخوردار نیستند و در کپر زندگی می‌کنند که با توجه به شرایط منطقه و وجود حیوانات وحشی و درنده، جان آنها در خطر است و دولت باید سریع‌تر فکری به حال این مردم مظلوم و مستضعف بکند.
وی تأکید کرد: اهالی این روستا برای تهیه آب آشامیدنی بهداشتی باید چند کیلومتر مسیر صعب‌العبور را به‌صورت رفت و برگشت طی کنند که به‌ گفته اهالی، در این مسیر حیوانات وحشی و درنده همچون گرگ و روباه و جانوران سمی مانند عقرب و مار جان آن‌ها را تهدید می‌کنند اما هیچ‌کس را یارای حمایت از آنها نیست.
سالاری می‌افزاید: بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان پس از شناسایی این روستا آمادگی خود را برای خدمت‌رسانی به اهالی اعلام کرد و در اولین گام هزار مترمربع زمین با رایزنی‌های صورت‌گرفته با اداره‌کل منابع طبیعی تهیه شد تا پس از تأمین اعتبارات مالی لازم، زمینه ساخت منزل برای این 6 خانواده در روستای سرخگزی فراهم شود و کپرنشینان شاپک خاش از غربت 39ساله خارج شوند.
مسئول سازندگی بسیج دانشجویی سیستان و بلوچستان می‌گوید: گروه‌های جهادی بسیج دانشجویی شهرستان خاش نیز آماده هستند تا در صورت نیاز و فراهم شدن شرایط، کار احداث منزل برای این 6 خانوار را آغاز کنند که در این بین کمک خیّران و مسئولان دولتی راه‌گشا است و منتظر هستیم تا یک مسئول دولتی به ندای این مردم رنج‌دیده پاسخ گوید.