کفگیر نشریات زنجیره‌ای به ته دیگ خورده است. این روزنامه‌ها که چندین سال، مردم را با وعده‌های واهی سرگرم کردند، اکنون با کمبود تعداد تیتر قابل عرضه به افکار عمومی مواجه شده‌اند.
روزنامه اجاره‌ای آرمان زرد. دیروز تیتر و عکس اول خود را به صدور احکام چند مشاور رئیس‌جمهور اختصاص داد و نوشت: «با صدور احکام تازه ازسوی رئیس‌جمهور و رئیس نهاد رخ می‌دهد؛ بازگشت امید با مردان کلیدی.»
اما همین روزنامه در سرمقاله خود از قول صادق زیباکلام نوشت:
به جز انتصاب دکتر رضا فرجی‌دانا به عنوان مشاور رئیس‌جمهور، من ویژگی خاصی در این انتصابات نمی‌بینم. مهندس اکبر ترکان در دولت قبل آقای روحانی فعال بودند و ریاست دبیرخانه مناطق آزاد را برعهده داشتند و دست کم، من اطلاعی از عملکرد ایشان ندارم و البته نمی‌توانم قضاوت خاصی نیز در این‌باره داشته باشم. درباره آقای علی یونسی نیز می‌توان اینگونه گفت؛ تا جایی‌که من به‌خاطر دارم، از آقای یونسی در جایگاه دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقوام و مذاهب آبی گرم نشد. جز تعدادی تعارف درباره احقاق حقوق اقوام در چارچوب قانون اساسی و حقوق شهروندی که عملا به همه وعده‌ها عمل نشد. ایشان شعارهای بسیاری دادند ولی تا جایی‌که من به‌عنوان یک ناظر می‌بینم، هیچ تصمیم اجرایی که بشود اسم «تصمیم خوب» و یا «سیاست خوب» را روی آن گذاشت، به منصه اجرا در نیاورد! عملکرد ایشان بیشتر شعاری بود و امور مرتبط با اقوام و یا اقلیت‌ها با حضور ایشان دچار تحول عمده‌ای نسبت به گذشته نشد. باید از ایشان پرسید که ایشان چگونه دستیاری بود که حتی نتوانست در حد یک صندلی در مراسم تحلیف، جای بیشتری برای وعده‌ها و شعارهایش باز می‌کرد تا بزرگان مذاهب نیز می‌توانستند در این مراسم شرکت کنند؟ جایگاه ایشان به‌عنوان مشاور یا دستیار ویژه، هیچ تفاوتی در راستای احقاق حقوق اقلیت‌ها نمی‌تواند داشته باشد.
زیبا کلام می‌افزاید: البته مشاور در دولت ایران، در بسیاری از موارد عملا هیچ‌کاره است. اما امیدوارم که در قبال دکتر فرجی‌دانا، به چنین چیزی بدل نشود. اما چیزی که من مهم‌تر از این انتصابات می‌دانم، این است که آقای دکتر روحانی باید شور و مشورت بیشتری با اعضای هیئت دولت داشته باشد و از وزرای خود درخواست رایزنی کند. در کابینه آقای روحانی فرد خوشفکر و نیرومندی از نظر توان اجرایی و مدیریت وجود دارد به‌نام اسحاق جهانگیری. نمی‌دانم که آقای جهانگیری در دولت دوم آقای روحانی چقدر نقش دارد، اما به هر میزان که احساس نزدیکی فکری بیشتری با آقای جهانگیری می‌رسم، با آقایان نوبخت، نهاوندیان و واعظی، احساس نزدیکی در اندیشه و عمل ندارم. امید به موفقیت دولت دکتر حسن روحانی در گرو به‌کارگیری تمام ظرفیت‌های اسحاق جهانگیری‌ است. اما اگر این آرزوی من برآورده نشود و اسحاق جهانگیری در جایگاه واقعی خود در این دولت حضور نداشته باشد، بسیاری از امیدها نسبت به رویه آینده دولت از میان خواهد رفت. دولت نباید به سه تفنگدار محدود شود.