این عمل امام انسان را به یاد عمل حضرت رسول(ص) در صدر اسلام می‌اندازد که چگونه حضرت بی‌هیچ ترس و واهمه‌ای پیک‌ها و بشیران و نذیران خود را روانه اقصا نقاط جهان کرد تا پیام الهی و ندای حق و عدالت و آزادی را به گوش تمامی جهانیان به ویژه امپراتوری روم و ایران برسانند. حرکتی که برکات فراوانی برای اسلام و مسلمین دربرداشت و حال یک بار دیگر از سوی نایب فرزند رسول‌خدا(ص) تکرار می‌شد.
به نظر من، آقای جوادی‌آملی به لحاظ علم و دانش دینی و معارف اسلامی به ویژه شناخت قرآن و علم قرآن و نیز فلسفه و عرفان سرآمد بود و در میان علما و اندیشمندان دینی از جایگاه برتر و خاصی برخوردار بود. علاوه بر آن او فقط خود را محصور در چهاردیواری حوزه نکرده درمسائل حکومتی حساس بود و برای عملی شدن فرامین خداوند و اجرای احکام اسلام توجه عمیق و سلیم داشت؛ وی به راحتی و بدون هیچ مشکلی می‌توانست درباره تمام مسائل فلسفی جهان اعم از غرب و شرق نظر دهد و از اسلام دفاع کند.
صوت کلام، سیمای آرام و رفتار متین او هرمخاطبی را تحت تاثیر قرار می‌‌داد، و امام بر تمامی ویژگی‌های آقای جوادی‌آملی بیشتر از هرکس دیگر آگاه بودند و چنین حسن انتخابی می‌تواند به این دلایل باشد.
آقای لاریجانی هم، انسان تحصیل‌کرده و دارای دکترای فلسفه و ریاضی بود که از خانواده‌ای روحانی برخاسته بود. وی در عالم سیاست امروز صاحب نظر و اندیشه و خیلی فاضل و اندیشمند و در ضمن قابل اعتماد بود. از دلایل دیگر:‌ معاونت وزارت خارجه و تسلطش به چند زبان خارجی در انتخاب او به نظر من تاثیر داشت.
و اما در خصوص انتخاب خودم هر چه فکر کردم، جز این به نتیجه دیگری نرسیدم؛ که حضرت امام در نظر داشت، زنی در کنار مردان به شوروی بفرستد و اعلام کند که در ایران اسلامی زنان نیز در امور مهم و حکومتی حاضر و پیشتاز هستند،‌ و نیز این که امام می‌خواست در کنار آن پیام مکتوب، پیامی شفاهی به دنیا بدهد که ما در عمل بیش از هر مکتبی دیگر به جایگاه واقعی زن ارج می‌نهیم و برایش ارزش قایلیم، ارزشی معنایی نه ارزشی ابزاری. امام می‌خواست با گماردن یک زن در این هیئت، به تمام تبلیغات غرب و شرق مبنی بر محدودیت و محذوریت زن در جامعه اسلامی پایان دهد، آن هم در آن زمان  که در غرب رسانه‌های گروهی مرتب از محصور کردن زنان در جمهوری اسلامی قلم‌فرسایی می‌کردند.
امام یک نامه می‌خواهد برای گورباچف بفرستد که اصلا احتیاجی به وجود یک خانم در آن جا نیست، همراه هیئت‌زنی را به مسکو می‌فرستد، اصلا چه لزومی دارد واقعا اگر آقای جوادی‌آملی تنها این نامه حضرت امام را برای آقای گورباچف می‌بردند و برمی‌گشتند، آیا مشکلی پیش می‌آمد؟ من یقین دارم که هیچ مشکلی پیش نمی‌آمد ولی چرا حضرت امام یک خانم هم انتخاب می‌کنند که همراه این هیئت نامه را ببرند! حضرت امام می‌خواهند بفرمایند که حضور زنان در همه جا لازم و ضروری است. زنان باید میدان‌دار باشند ‌]...[ حضرت امام علاوه بر این که می‌خواهند حضور و ظهور زن را در نقش‌های مختلف اعلام کنند، به نظر من مسئله بین‌المللی هم همین جا حل می‌کنند که حضور یک زن در رابطه با مسائل بین‌المللی باید باشد، و من که رهبر شما هستم برای اولین و یا آخرین بار که می‌خواهم پیامی را برای جوامع بین‌المللی بفرستم؛‌ هم از قشر زنان و هم از قشر مردان انتخاب کرده و اعزام می‌کنم.
شاید سال‌ها حضور من در عرصه مبارزه، هجران و غربت در این راه و نیز چندین ماه حضور نزدیکم در نوفل‌لوشاتو و در خدمت امام و حتی مسئولیت‌هایی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی (چون فرماندهی سپاه همدان، نمایندگی چند دوره مجلس شورای اسلامی و مسئولیت بسیج خواهران و...) عهده‌دار بودم، در این گزینش بی‌تاثیر نبودند.
این خواست قلبی امام بود که نمایندگانش در قلب  امپراتوری شرق و خانه بزرگ کمونیسم محکم، قوی و پرصلابت ظاهر شوند و بتوانند در مواقع ضروری و در بحران خوب تصمیم بگیرند و خوب عمل کنند.
به یاد دارم آقای جوادی آملی در بخشی از سخنرانی‌‌اش در شهر مقدس مشهد در خصوص قدرت اسلام، پس از اشاره به ماموریت هیئت اعزامی به مسکو، گفته بود:‌ زنان ما این گونه هستند که در مقابل ابرقدرت این طور ظاهر می‌شوند و با جرأت در ابتدا دست او را عقب می‌زنند و بعد وی را به زانو درمی‌آورند، برای آن که بگوید دست بدون سلاح خود را به سوی مردان دراز می‌کنیم.